Na bij de bolwangige glasblazer gevormd te zijn tot de mooie, ranke verschijning die hij nu is, vraagt het flesje zich in alle eerlijkheid af welke inhoud hij beschermend omhullen zal. Zijn lichte voorkeur gaat uit naar iets zoetigs en stroperigs met zwevende stippeltjes het liefst. Helaas heeft hij het niet voor het zeggen en wordt hij volgegoten met een zurig prikkelig drankje waar hij enorme jeuk van krijgt. Nou moe!
Maar op een goede dag na jarenlang op een stoffig schap gestaan te hebben, is er dan toch iemand zo vriendelijk hem te verlossen van de gistende substantie in zijn binnenste. De vriend heeft zelfs de sjoege hem even lekker te wassen met sop en al. Hij verhuist naar een aftands geïmproviseerd fabriekje waar het overheerlijk ruikt naar gebrande cashews. Het geluk wil dat hij van top tot teen gevuld wordt met deze verrukkelijke noten. Hij weet natuurlijk dat het niet de bedoeling is hiervan zelf te gaan zitten snoepen en houdt zich dan ook keurig in.
Hij wordt te koop gezet. Voor veelste weinig geld, hetgeen hem toch een beetje krenkt. Was hij in Europa geboren dan had hij veel meer opgebracht! Aan de andere kant was hij dan naar alle waarschijnlijkheid allang in de glasbak beland, wat ook niet echt een prettige verblijfplaats geweest zou zijn. Dan maar liever in het snikhete Nigeria alwaar hij slechts een paar dagen later een klein jongetje gelukkig maakt met zijn knabbels.
Hij gaat van hand tot hand, wordt wat heen en weer vervoerd om uiteindelijk gevuld te worden met aarde, dierbare aarde wel te verstaan. En daarna begint zijn eerste echte reis. Toch nog naar Europa, alwaar hij niet veel geld opbrengt, maar wel een heel bijzonder plaatsje krijgt en veel waardering.
Vandaag de dag wordt het flesje uiteindelijk naar zijn laatste rustplaats gebracht, in de grond van de glooiende heidevelden op de veluwezoom. Met liefde wordt aldaar een diep gat gegraven waar hij (Goddank rechtop!) in wordt geplaatst. En ook al ziet hij geen licht meer en kan niemand hem meer zien of horen, hij weet dat hij zo nu en dan bezoek zal krijgen. Bemoedigend toegesproken zal worden en nimmer het gevreesde land der vergetelheid betreden zal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten