De vraag die we ons vanmiddag nog maar weer eens gezellig een keertje stellen is:
'Moeten de olympische spelen in Beijing geboycot worden?'
Het is nu toch komkommertijd en hierover valt altijd wel een zinloze discussie te voeren.
Laat ik - om te voorkomen dat ik een ieder direct al op de kast heb zitten - allereerst luid en duidelijk zeggen dat ook ik de schending van mensenrechten in China weerzinwekkend vind. Daar wil ik geen greintje afbreuk aan doen en al helemaal niet toedekken onder een mantel der positiviteit. Mocht ik die indruk dus wekken, troost u dan met deze woorden.
De voordelen in nadelen ontdekken en het geluk bij het ongeluk vinden, is mij nou eenmaal niet vreemd. En daarom sta ik ook in deze een optimistische benadering voor. Het boycotten van de Spelen zal de misstanden in China helaas niet doen afnemen. De ontwikkelingen die getriggered door de Spelen in gang zijn gezet wellicht op termijn wel. Laten we die dus eens onder de loep nemen.
Als een ware postbus-51 campagne van SIRE is China haar inwoners (of in ieder geval die van Beijing dan toch) aan het heropvoeden geslagen om het land tijdens de Spelen positief op de wereldkaart te zetten:
- De cursussen ABC (Algemeen Beschaafd Chinees) schieten als gesubsidieerde paddestoelen uit de grond, met uitzondering van de taxi-chauffeurs want zij worden geacht verkeersregels en Engels te leren. Je kunt geen taxi meer instappen tegenwoordig of de luister-cd 'English Pronounciation' door niemand minder dan mr. Bean zet je trommelvlies op scherp.
- Nieuwe fatsoensnormen worden volop gepropageerd. Stoppen voor zebra-paden, niet voordringen bij het openbaar vervoer en niet spuwen op straat (rochelen geen probleem, het bloed kruipt namelijk toch wel waar het niet gaan kan). Ook niet-Chinees uitziende mensen met vraagtekens op hun gezicht worden geacht vriendelijk door de lokale bevolking bijgestaan te worden (ik heb een litteken op mijn wang, zou dat ook voldoende zijn?).
- En dan zijn daar nog alle maatregelen die getroffen worden voor een betere luchtkwaliteit, infrastructuur voor betere doorstroom, de talloze bouwprojecten, reiniging van waterleidingen en ook de Rattenvanger van Beijing heeft furore gemaakt.
Hoe tijdelijk misschien ook, er is ontzettend veel ten goede veranderd de afgelopen jaren in China. Hoewel de Partij in onze ogen nog steeds veel (te veel) bepaalt, ligt de gemiddelde Chinees (en dat zijn er toch behoorlijk wat, kunt u mij vast en zeker vertellen) hier niet wakker van. Chinezen zijn vrijer dan ooit ondanks het schrijnend gebrek aan democratie. Bereiken we niet veel meer als we de ontwikkelingen die positief zijn erkennen en vanuit daar verder gaan? Ik geloof in de kracht van de constructieve aanpak!
Ik hoop dat ze GOUD pakken. In aanloop naar de spelen doen ze dat al - zij het op geheel eigen wijze - en tijdens de spelen help ik het ze hopen. De ervaring leert ons dat eenmaal goud in handen, doet verlangen naar meer en dan zie ìk China nog wel een gouden sprong voorwaarts maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten