Ik jok meteen over of ik wel goed gegeten heb, want dat heb ik niet, maar honger heb ik evenmin. Verder jok ik over niks hoor. Niet over of ik weleens een naald heb gebruikt die eerder is aangewend om drugs mee te spuiten en ook niet over of ik ooit gemeenschap heb gehad met een man die eerder gemeenschap heeft gehad met een andere man.
Nog voordat we beginnen krijg ik al een cadeau, een magneetje met mijn bloedgroep erop. Voor op de koelkast. Ben ik uiteraard dolblij mee. "Je bent O-positief", dat klinkt bijna als "Seropositief", maar dan zat ik hier waarschijnlijk geen bloed af te tappen schat ik. Zo goed kan ik nu ook weer niet jokken.
Ik word vertroeteld. Krijg aandacht, sapjes, een broodje kaas en een lekkere dikke koek. Dit bevalt me prima zo, kan niet wachten tot de volgende keer. Temeer omdat die naald in mijn arm me dwingt tot niets doen en daar ben ik normaal niet erg goed in. Heerlijk, gewoon een beetje naar buiten kijken. Rustig in en uit ademen en denken aan al die mensen die ik ga redden met dat zakje bloed dat naast me volloopt.
Wanneer ik even later aan de koffietafel nog wat zit na te genieten, kom ik erachter dat dit helemaal niet de houding is die bij de doorwinterde bloeddonor hoort. Ik blader door een boekje met donor verhaaltjes en daarin blijkt het geven van bloed een ware opoffering te zijn. Je doet het graag, maar puur voor die ander. Jezelf cijfer je op dat moment gewoon even weg. Natuurlijk doet het pijn, maar dat is allemaal relatief. Belangrijk is dit laatste goed te benadrukken, vooral in deze wereld waarin mensen al zoveel aan zichzelf denken en zo weinig voor een ander over lijken te hebben. Wij bloeddonoren zijn niet zo. De een nog minder dan de ander en de een nog langer dan de ander. We bewonderen elkaar namelijk ook om het aantal keren dat we de goedheid zelve al zijn geweest. Bij elk jubileum krijg je een leuke attentie.
Ik wil natuurlijk niets liever dan voor die knuffel, die bronzen of zelfs zilveren druppel gaan, maar dan is er nog wel wat werk aan de winkel geloof ik. Ik doe dit namelijk vooral voor mezelf als ik heel eerlijk ben. Omdat ik me dan beter voel over mezelf en daar word ìk gelukkig van. Is dat heel gek?
3 opmerkingen:
Greetings from Finland. This blog is fun to explore, through other countries, people, culture and nature. Come take a look Teuvo pictures blog. Also tell all your friends why he must visit Teuvo pictures blog. Therefore, to obtain your country's flag rise higher Teuvo images to your blog flag collection. Have a wonderful weekend Teuvo Vehkalahti Finland
Ik doe het eigenlijk alleen voor de roze koeken na afloop. En het bifiworstje... dat ook wel.
Nu voel ik me schuldig dat ik geen bloeddonor ben.... Maar dan alleen naar mezelf. Alsof ik mezelf geen zilveren troffee, roze koeken bij de koffie en bifiworstjes gun...
Een reactie posten