zaterdag 19 februari 2011

Verslag van een vreemdeling

Dus ik kom binnen en het eerste wat ze tegen me zegt als ik haar mijn zelfgebakken koekjes geef is: "dat had je niet moeten doen". Ze lacht erbij alsof ze die onaardige woorden nooit tegen me gezegd heeft. Ik snap er niks van, de meeste mensen komen binnen met niks, maar dat is blijkbaar beter.

Even later sta ik wat te kletsen met de buurvrouw. Middenin het gesprek zegt ze dat ze even moet plassen en zo terug is. Ze komt niet terug. Maar naast het feit dat ik het niet erg fatsoenlijk vind om een gesprek zomaar te onderbreken en een belofte te doen die je vervolgens niet nakomt, vind ik het vooral onnodig om mij ongevraagd en in detail te informeren over wat jou precies te doen staat op het toilet. Persoonlijk hoef ik dat niet te weten.

Maar het feestje gaat verder en ik doe vrolijk mee. Ik neem een plakkerig blokje kaas, een ei met iets smerigs erin en een gesuikerde dadel met roomkaas. Mijn koekjes zijn er ook tussen gezet. Het past niet erg bij elkaar als je het mij vraagt, maar ik moet ook niet te kritisch zijn. De gastvrouw doet haar best, ik heb haar tenslotte de hele avond nog niet gezien.

Dan komt een collega naar me toe om te vragen wat dat boodschappenlijstje te betekenen had op haar voice-mail. Ik moet even hard nadenken, maar herinner me dan dat ik haar vorige week gebeld heb. Ze nam niet op, maar vroeg me op haar antwoordapparaat mijn boodschappen in te spreken. Ik vond het al ietwat raar, maar gehoorzaamde. Ik ben er de persoon niet naar om verzoeken van anderen niet in te willigen. Ik had nog wasmiddel nodig, een halve kilo lamsvlees, pruimen en wat couscous. Ik zou haar later betalen, daar was het me echt niet om te doen. Ze lacht, ze lacht me recht in mijn gezicht uit. Maar omhelst me tegelijkertijd. En dan begint ze met omstanders te praten en te lachen, terwijl ze naar me wijst.

De hoogste tijd voor een eigen toiletbezoek. Zonder iemand lastig te vallen met mijn doel, strompel ik naar de toiletdeur. Daar aangekomen zie ik een verjaarskalender hangen. Op het toilet! Mijn naam pronkt er ook op. Kunnen mensen dan fijn naar kijken terwijl ze plassen en poepen. Ik vind het geloof ik wel mooi geweest voor vanavond, ik ga naar huis. Een snoepzak krijg ik niet mee, dat is alleen iets voor kinderfeestjes weet ik inmiddels…helaas!

Geen opmerkingen: