NU

Zij verlangt naar het verleden
Zij verheugt zich op de toekomst
Maar waar is vandaag gebleven
Is die nu al kwijt?

Verrassing!

Ik heb wel eens een boek besteld bij de ECI of een cd’tje bij Bol.com en dat komen ze dan brengen als ik er niet ben. Geeft niks, ze geven het bij de buren af en daar haal ik het dan even later op. Met een zo nonchalant mogelijke blik zeg ik dan: “er was een pakketje voor mij bezorgd, of zoiets?”. Ik kijk de man niet of nauwelijks aan en veins al graaiend in mijn tas dat ik mijn sleutels niet kan vinden. Na het in ontvangst nemen van mijn eigen bestelde cadeau laat ik de buurman bedremmeld achter wanneer ik de trap weer afvlieg…druk druk druk.

Nu heb ik van de week een cadeau van andere orde voor mezelf besteld. Een heuse gloednieuwe computer. Jawel, na jaren van aanmodderen met demente apparaten en het bemoedigend toespreken en oplappen van levensgrote wrakken, vond ik dat ik mijn geduld voldoende had bewezen. Onbaatzuchtig als ik ben, gunde ik mijn stokoude vriend zijn welverdiende rust. En zo geschiedde, vaarwel…

Twee dagen later arriveerde mijn nieuwe hoop in digitale dagen. Hij was jong, modern, slank, strak en breed en viel derhalve in de smaak. Had ik dat geweten dan was ik met alle liefde met mijn armen wijd open op hem gaan zitten wachten om hem een warm welkom te geven. Maar helaas hij moest het zonder doen, de postbode gaf hem namelijk af bij de buurman. Welja, het ding was toch al betaald! Dat dit ietsje meer kost dan een boek of cd doet er blijkbaar niet toe.

Toen ik met het TNT-papiertje opgewonden naar boven liep om mijn toneelstukje (ditmaal uiteraard met extra bravoure) weer op te voeren, viel ik behoorlijk door de mand toen bleek dat mijn bovenbuurman mijn cadeau al van zijn strikken en krullen ontdaan had. Nonchalant zat hij achter mijn grootste pakket ooit van oor tot oor te glunderen. Helemaal in zijn element zei hij blij en onbezonnen als een kind: “ik dacht, ik help je vast een beetje op weg”. Stond ik dan met mijn op de trap voorbereidde schertsvertoning onder mijn arm, werd ik toch nog verrast.

Licht en Glorie

Ik kan niet slapen want ik weet dat er een kind geboren wordt
Ik probeer me voor te stellen hoe de aanstaande moeder er nu bij ligt, al heeft zij dat waarschijnlijk liever niet
dat ik visualiseer hoe zij haar kind op de wereld zet.
Hoe dan ook, op dit moment zal ze zich er vermoedelijk niet druk om maken en dus maak ik misbruik van de situatie en laat mijn verbeelding vrijelijk de loop.

Alle clichés vliegen voorbij mijn netvlies
een ander referentiekader heb ik immers niet
Al ben ik daar momenteel niet bijzonder rouwig om, het ziet er niet best uit
Opengesperde ogen, vol vuur en bloeddoorlopen maken dat ik haar niet meer herken. IJzingwekkende geluiden vervullen mij van angst.

Ik tracht me het eind-goed-al-goed-scenario voor ogen te houden, maar gaandeweg groeit enkel mijn respect voor beide hoofdpersonen. De een die zich op miraculeuze wijze een weg baant door een onmogelijk krappe gang, de ander die aan flarden wordt gescheurd. Maar licht en glorie schitteren aan de horizon. Beiden houden vol en maken elkaar enkele ogenblikken later de meest zielsgelukkige wezens op aard.

Sinterklaas verrast

Eerlijk is eerlijk! Ik keek er behoorlijk van op toen er een wit geschilderde sinterklaas binnen kwam lopen die eigenlijk een neger was. Tabberd, mijter, staf…alles erop en eraan. Niks op aan te merken. Zeker niet door een zwart geschminkt blank meisje zou je zeggen…maar toch, hij leek helemaal niet op sinterklaas! Die neus, die lippen, het afgepoeierde witte schilderwerk. Ik vond het een boeiend experiment maar kon er niet achter staan.

Of ik zelf al dan niet op zwarte piet leek, werd overigens niet in twijfel getrokken. Het deed niet ter zake, maar waarom eigenlijk niet? Een blanke mag op eigen verzoek wel tot knecht verworden maar de upgrading van een neger tot heilige Sint is onacceptabel.

Terwijl de kinderen klaarblijkelijk geen enkele moeite hadden met de negroïde sinterklaas, waarom zijn knecht dan wel? Ik had alle reden om mij als zwarte piet op z’n minst gelijkwaardig te voelen aan de goedlachse en vriendelijke, breedneuzige Goed Heiligman, maar niets was minder waar. Ik wilde de lange witte baard van deze nepsint het liefste afrukken en net zolang stampvoetend dreinen tot er een fatsoenlijke, blanke sint zou staan.

Wanneer mensen tegen me aanzeuren over racistische vooroordelen die door ons aller zwarte pietermans bevestigd worden, vind ik dat flauw. Welnee…het zwart verwijst naar roet en los daarvan is Sint Nicolaas de mooiste oer-Hollandse traditie die er bestaat! Zij moet hoe dan ook gekoesterd worden, zelfs als sinterklaas een neger is. Tijden veranderen, welja, volgend jaar een chinees als sint! De ultieme integratie, daar kan ik en menig ander in onze kleurrijke multiculturele samenleving nog een puntje aan zuigen.

schoentje zetten

Al vanaf de 15de eeuw zetten Nederlandse kinderen van alle soorten en met verschillende maten de schoen voor Sint Nicolaas. Vervuld van geloof staan zij met stralende kraaloogjes trouw bij de open haard te zingen opdat de beloning in de schoen zo groot mogelijk zal zijn. Toentertijd, een paar eeuwen terug, werd de buit die de volgende ochtend in de schoen gevonden werd echter nog als een soort van aalmoes onder de armen verdeeld.

Tijden veranderen

Die nobelheid is inmiddels lang vervlogen, terwijl de buit toch aanzienlijk groter is gegroeid in de loop der jaren. Maar misschien is dat juist wel de reden, bezit maakt tenslotte hebberig. Schoentjes puilen vandaag de dag niet alleen op sinterklaasavond uit, maar de volledige periode dat de (uiteraard) oh zo lieve Sint zich in ons kikkerlandje bevindt. Wee als er in de ochtend alleen een enkel schuimpje en drie pepernoten in de schoen gevonden wordt. Dan is de teleurstelling groot en hebben tranen de omvang van die van krokodillen.

Tijden veranderen

“Everything changes, but basically they stay the same”.

De magie van het donker

Als het 's avonds donker is
dan doe ik graag de lichten uit
zet de muziek luid aan
sluit mijn ogen en dans

Zwierend in de rondte
mijn losse haren zwieren mee

Betoverd door de tekst
het magisch stemgeluid
de begeleidende gitaar
gaat mijn fantasie met me op de loop

Een gelukzalige glimlach rust op mijn lippen
Ik dans en vergeet mezelf

Dagje uit

Op een brakke dag
ervaar je de wereld zo heerlijk anders
als was je bewustzijn verlaagt
op geheel natuurlijke wijze

Al wat je doet is goed
en al wat je niet doet is nog beter

De regen deert je niet
en ambities staan on hold

Ronddrentelen in pyjama
geeft volledige voldoening

Chocolade, sla en een kom dampende soep
volgen elkaar als maaltijd logisch op

Televisie en radio
staan gezamenlijk aan

En alle zorgen zijn voor even de wereld uit