Ah nee JAK!
Hoor ik mezelf nu echt "insgelijks" zeggen?
Wat een vies woord!
Had ik niet gewoon "ja, vind ik ook" kunnen antwoorden op zijn knipogende woorden "leuk je te ontmoeten"? Zo moeilijk is dat toch niet? "Insgelijks", dat zoiets überhaupt mijn strot uit kan komen, wat een teleurstelling. Met een verkrampt gezicht en een 'I-carried-a-watermelon-gevoel' fiets ik door.
Thuis steek ik mijn hoofd in een papieren zak en op de tast zoek ik een van de repen chocola die ik voor dit soort gelegenheden altijd klaar heb liggen. Zo zie je maar, een beetje zelfkennis kan geen kwaad.
De telefoon gaat. Als blindemannetje haast ik mij met de armen gestrekt voor me uit naar mijn tas. Onderweg struikel ik over de televisiekabel. Plat op de grond gelegen en met zere knie tracht ik het papier van mijn hoofd te scheuren. Het gekke muziekje van mijn mobiel blijft even zo vrolijk klinken, trekt zich nergens iets van aan, ontkent überhaupt welk drama zich hier voltrekt...welja, waar zou je je druk om maken?
Opgefokt lukt het me uiteindelijk mijn strijd van de zak te winnen. Maar ik ben al te laat: oproep gemist, nummer onbekend...
2 opmerkingen:
Ik vind dat 'Leuk je te ontmoeten' zeggen al die voorzet gaf. Je hoefde 'insgelijks' er alleen nog maar in te koppen. De persoon in kwestie heeft waarschijnlijk dezelfde dag gehad. "Leuk je te ontmoeten?" had ik niet gewoon 'hoi' kunnen zeggen? Ik denk dat hij zich nog beroerder voelt dan jij.
Kortom, jullie passen wel bij elkaar. Als 2 repen chocola in een papieren zak.
weet je wat ik een vies woord vind? korstje. spreek het maar eens langzaam uit... korst-je.
I carried a watermelon! dirty dancing! weet je nog, vroeger... :o)
dat waren nog eens tijden.
liefs hannah
Een reactie posten