Daar liggen ze dan!
De een nog viezer bruin dan de ander. Al liggen er ook een paar hele witte tussen, als zwarte schapen in een trotse witte kudde, maar dan andersom. Een enkeling is rood gebrand maar houdt krampachtig vast aan de illusie dat het kleurtje dat ze krijgen mooi is. Er wordt wel druk gesmeerd: olie, melk, knijpfles of spray, variërend van factor 2 tot factor 60, al dan niet zelfbruinend. Behalve voor de glimmerij, mag het helaas niet baten.
Ik tuur geamuseerd om me heen. Al ziet niet alles er even appetijtelijk uit. Druipende vetrollen liggen schaamteloos in de zon te zweten naast borsten die op gesmolten taartjes lijken. Het kan ook zijn dat ze onderweg naar huis een paar maal zijn gevallen of aangevreten zijn door de hond. Hoe dan ook lijkt niemand zich hier over te bekommeren en misschien is het ook maar beter zo. Doelloos doch tevreden liggen ze op hun handdoekje. Benen iets gespreid, armen gestrekt naar buiten, ieder zijn eigen territoriumpje bewakend. Zichtbaar geïrriteerd wanneer iemand het in zijn botte hoofd haalt om naast hem plaats te nemen. Wat een schouwspel.
Maar eerlijk is eerlijk, het eindresultaat is verbluffend: allemaal grappige strepen en lijnen sieren de eens zo mooie naakte lijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten