Ik zie, ik zie...

“Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is...geel”

--- “De gele schoenen van de man die zonder te zeuren alle tassen meesjouwt voor zijn koopzieke vrouw die anderhalve meter voor hem loopt?”

“Nee”

--- “De wat blond zou moeten heten gele bijenkorf op het hoofd van die tiptop verzorgde mevrouw daar bij de prullenbak?”

“Had gekund, maar nee”

--- “Haar torenhoge make-up is trouwens ook geel, is ze het echt niet?”

“Nee, sorry”

--- “Oh…uh…onze mango’s?”

Ze schudt haar hoofd

--- “De zon?”

“Die is nog niet op, je moet het nu kunnen zien”

--- “Ja, dan weet ik het niet hoor, zeg het maar gewoon”

“De gele tennisbal van de schoonmaakster daar, zie je wel, onderaan die stok? Heel behendig en zonder rugklachten poetst ze daarmee kleine viezigheden van de vloer. Tof he?”

--- “Ja tof”

“Dan heb ik dus gewonnen?”

Onsportief kijk ik de andere kant op.
Ik hou van spelletjes, maar kan niet goed tegen mijn verlies.