‘Alles is liefde’. Ze schallen het de laatste weken onophoudelijk in mijn oor en ik geloof dat dan maar gewoon ja. Omdat ik het simpelweg wíl geloven tuurlijk, maar wat is daar eigenlijk mis mee? Self-fulfilling prophecy toch? Als jij het gelooft dan is het toch zo? In ieder geval is duidelijk dat als je er niet in gelooft het in ieder geval niet zo is…kun je er maar beter in geloven. Waarom mij het overigens niet lukt deze klaarblijkelijk simpele gedachtegang op het geloof in God toe te passen is mij ook een raadsel, maar dat terzijde. Waar was ik? ‘Alles is liefde’ en ik geloofde er heilig in.
Op de film die geheel toevallig dezelfde titel draagt, verheugde ik me dan ook ontzettend na een dag hard zwoegen. ‘Kom maar op met je liefde’ zei ik nog. Maar we kwamen niet verder dan de kassa en daar waren een hele hoop mensen maar de liefde heb ik niet gezien. Poging twee mislukte al even zo snel omdat zij omgekeerd van mij niet vandaag maar morgen zwoegen moest en zou. ‘Drie maal is scheepsrecht’ zeiden wij tegen elkaar met dank aan de drank die ons in de tussentijd weer wat moed had geschonken. Tevergeefs echter, want bruut werd ons duur bij elkaar gesprokkelde sprankje ijdele hoop neergeslagen…kaarten voor donderdag waren pas morgen te koop.
Alles is liefde...jaja, maar vandaag ff niet zeker!
2 opmerkingen:
De liefde is niks...
Dat klinkt wel heel erg droevig riekster, dat heb je mij niet horen zeggen. Ik denk dat ik er ondanks de aaneenschakeling van desillusies gisterenavond nogsteeds in geloof hoor. Net als in sinterklaas overigens. Je moet er wel in blijven geloven, dat maakt het leven leuk.
Een reactie posten