Welgemeend

Wat is het af en toe toch heerlijk om zonder reden - laat staan een goede - boos te zijn op alles en iedereen om je heen. Nog beter voelt het je over te geven aan die boosheid en deze tomeloos te botvieren op iemand die per ongeluk in je buurt is. Onder dit motto foeterde ik heden ochtend onbeschaamd een volkomen onschuldig persoon uit. Bedremmeld wees zij mij er op wat voor dag het vandaag is: Nationale Complimentendag.

ai

Derhalve staat de rest van mijn dag noodzakelijkerwijs in het teken van compensatie. Dat dit puur en alleen is om mijn schuldgevoel af te kopen en deze Complimentendag toch nog met een min of meer schoon geweten af te kunnen ronden, hoeft natuurlijk verder niemand te weten. Gelieve niet doorvertellen dus.

Goed, als ik zo vrij mag zijn, zou ik dan graag bij u willen beginnen:

"Lieve lezer, ik vind u geweldig! Ik heb een grote bewondering voor uw voortdurende - werkelijke dan wel geveinsde - interesse in de nietige stukjes die ik zo nu en dan op deze blog schrijf."

Als ik zodadelijk naar buiten stap, vervolg ik mijn complimententocht bij mijn buurvrouw. Ik zal haar vertellen wat een mooi opgebold kapsel zij heeft. "Ach welnee", zal ze zeggen, "mijn wax was op, ik heb een oude hairspray gebruikt, daarom bolt het zo leuk".

En terwijl ik hem moeiteloos inhaal zal ik "Bravo" roepen tegen de oude man die zwoegend op zijn fiets de wind tracht in te halen.

Later vanavond mag mijn vriend best weten dat ik zo houd van de manier waarop hij origamikunst maakt van de tv-gids met bladzijden die nog komen gaan.

Echter voor het zover is, doe ik eerst mijn brievenbus open en vind daarin een poststuk waarop het volgende geschreven staat:

"Ik vond het heel leuk met de gele papier
En met de trommel
de spin was eng, maar jij was dapper"