Ik heb een mandje op mijn fiets.
Dat ziet er natuurlijk niet uit, maar het is handig dus rijd ik er onbeschaamd mee van hot naar her. Nu hebben bepaalde mensen (en ik zal er niet omheen draaien, hiermee verwijs ik zoals Pauline Cornelisse meldt in haar boek 'taal is zeg maar echt mijn ding' naar de ander) de neiging om zo'n mandje als prullenbak te gebruiken. Op zichzelf is dit niet raar (mijn mandje lijkt namelijk ook ontzettend op een prullenmand) maar vervelend is het wel. Mensen met fietstassen (die dan wel weer hip en cool zijn) lijkt hetzelfde lot ten deel te vallen.
Wat mij onlangs is opgevallen, is dat mensen met dergelijke het praktisch nut dienende hulpmiddelen op hun fiets het afval dat in hun mandje dan wel fietstas terecht is gekomen zonder pardon op straat keilen. Terwijl ze normaal misschien nooit zomaar publiekelijk rommel maken, dacht ik.
En dus (zo ben ik nou eenmaal) ging ik op onderzoek uit. Steeds wanneer ik iemand het zojuist beschreven gedrag zag vertonen sprak ik deze persoon neutraal, onbevooroordeeld en zonder bias (oftewel geheel wetenschappelijk verantwoord) aan met de vraag naar de precieze redenen van het bevuilen van de openbare ruimte (we weten immers allemaal dat je het met hetzelfde gemak in de afvalbak gooit, maar dat zei ik er natuurlijk niet bij)?
Daar de meesten van de respondenten simpelweg geen enkel antwoord te geven hadden, zijn uit mijn onderzoek geen interessante resultaten naar voren gekomen. Ook ikzelf blijf een antwoord schuldig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten