...
Waarom er mensen van 80 zijn die om 6 uur 's ochtends opstaan? Gehaktballen gaan staan draaien terwijl ze de hele dag niets te doen hebben?
Waarom mensen hun haren laten permanenten?
Of blijer worden van een boeket dan van wat geplukte wilde veldbloempjes uit de wei?
Waarom zouden mensen in Godsnaam voor opening van een winkel al bij de deur gaan staan wachten?
Na sluitingstijd doorwerken?
Waarom willen we eigenlijk allemaal bruin worden in de zomer?
En lezen we boeken uit waarvan we na 50 pagina's al wisten dat het verhaal ons niet kon boeien?
Waarom zijn er mensen die gluren in plaats van kijken?
Een oordeel hebben zonder ook maar iets van iemand te weten?
Waarom worden mensen eigenlijk chagrijnig van regen?
Doen ze net alsof ze lachen terwijl ze geen plezier hebben?
En waarom maken we ons zorgen voor morgen terwijl vandaag gewoon een fijne dag is?
Waarom?
Waarom gaan er mensen dood voordat ze sterven?
1 opmerking:
Op trouwfeestjes heb ik de altijd de hoop mensen in hun meest pure vorm te treffen. Waar die hoop vandaan komt is niet duidelijk, maar het verschijnsel lijkt niet veel te verschillen van het inzicht waartoe mensen kunnen komen na een auto-ongeluk.
De zon die doorbreekt na een dag van onafgebroken regen in het Oost-Groningse landschap van koe en molen was het perfecte voorgerecht. Het was de Irakese dominee gecombineerd met de Nederlandse aardappel die het feest op smaak moesten brengen. Ik betreed de verdiepte feestzaal die naast artsen en kleurige jurken een prima podium biedt voor de nodige moves. Het geluk straalt van m’n bord en verspreidt zich evenals de geur door de zaal. De bruid vergeet te proeven, de bruidegom te slikken en ik dat er vandaag ook mensen zijn dood gegaan. Op een enkeling na denkt niemand aan maandag.
Het is alweer zondagavond in Nijmegen. Ik loop door de straat. Mensen kijken Lingo, Fearfactor en smeren brood voor morgen. Achteloos ben ik vandaag mijn pure geluk vergeten mee te dragen. Gisteren regende het én was ik gelukkig. Gisteren had ik energie voor een week. Vluchten in fictie. Johann Wolfgang von G. Ik keer dansend terug in de roes van gisteren.
Een reactie posten