Om goede oude tijden te doen herleven, sleep ik mezelf al joggend de trappen naar het valkhof op. Zes dagen eerder was dit onmogelijk geweest. Niet alleen omdat ik toen rond dit vroege uur nog diep in mijn REM-slaap zat, maar ook omdat drommen mensen zich in een lange rij aaneen regen met ofwel bier ofwel een sigaret in de hand. Naar boven of nee toch liever naar benee...
Hoopvol bereik ik de laatste trede, maar meer dan enkele vergeelde stukken gras en een paar toeristen, die foto's staan te nemen van de ruïne die nota bene nog geen week geleden het decor vormde van de meest uiteenlopende muzikale uitspattingen, tref ik niet aan.
Me geheel bewust van mijn erbarmelijke conditie na een heerlijke vakantieweek in eigen stad, sta ik daar met een knalrood hoofd en zweetdruppels op het voorhoofd. De toerist neemt ook maar meteen een kiekje van mij onder het mom: "Wow, you are really hell red woman!". Graag gedaan en you missed out man!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten