“Niet zwelgen in zelfmedelijden”. Een veelgehoorde opmerking tijdens mijn jeugd. En zo leerde ik om niet met een zak over mijn hoofd in een hoekje te gaan zitten kniezen, maar er zelf de schouders onder te zetten. Het heeft mij gevormd tot de krachtige en onafhankelijke jonge vrouw die ik nu ben.
Onlangs echter, werd mij voor de voeten geworpen dat ik zo onaantastbaar leek, niemand nodig leek te hebben. Het tot dan toe door mij als compliment ervaren stempel ‘krachtig’ kwam hierdoor ineens in een ander daglicht te staan. Krachtig zijn als mens zit niet in sterk en stoer zijn, alles alleen oplossen en geen hulp vragen. Echt krachtige mensen zijn zij die zich kwetsbaar weten en hier uiting aan durven te geven.
En zo hoop ik op een goede dag bevriend te raken met mijn onzekerheden, mij moedig in plaats van zwak te voelen wanneer ik mijn eigen angsten recht in de bevende blauwe ogen kijk.
1 opmerking:
Mooi hoor, mens zijn en je menselijkheid tonen in al zijn facetten. I'll be your fan anyway.
Een reactie posten