zondag 29 maart 2009

Kleine moeite

Het scala aan rommel is divers te noemen. Wikkels van chocoladerepen, pakken koekjes, folders die blijkbaar niemand wilde, een half aangevreten stuk loempia en de plastic witte frietbakjes met overgebleven klodders mayo niet te vergeten.

De reinigingsdienst komt langzaam in beweging en het klopt, over een uurtje is het hier allemaal weer spik en span. En toch begrijp ik niet hoe mensen al dat afval zo achteloos op de grond kunnen laten vallen wanneer zij er toevallig klaar mee zijn. Zelf heb ik er al moeite mee me te ontdoen van een lollystokje. Ik kan daar tientallen minuten lang mee rondstruinen, terwijl ik ondertussen druk in conclaaf ben met mijn geweten.

Waarom ruimen mensen hun rommel niet gewoon netjes op? Waarom neemt iemand die vertrekt de pijn die hij achterlaat niet gewoon netjes met zich mee?

Geen opmerkingen: