Ja hoor, zit ik even rustig op de wc in de onschuldige doch blijkbaar naïeve veronderstelling dat me daar voor één enkel moment toch niks gebeuren kan...lees ik zomaar ineens dat sommige vlinders gewoon helemaal geen vleugels hebben! Nachtvlinders en vrouwtjesvlinders gaat het dan met name over, maar God weet wie er uiteindelijk allemaal geen vleugels blijken te hebben en wie het maar moet zien te rooien met een stelletje nauwelijks met het blote oog waar te nemen vleugelstompjes.
Diep bedroefd lig ik me even later in mijn bedje natuurlijk af te vragen hoe ze dan in Godsnaam in mijn buik rond kunnen vliegen? En of ze dat dus eigenlijk wel doen? Misschien is mijn psyche mij wel te slim af geweest en is ze zonder verder overleg met mijn zogenaamde verliefdheidgevoelens op de loop gegaan? Alles nep, gefopt, één grote farce!!
Verward en beduusd val ik in slaap en droom over mijn knappe gevleugelde prins die op zijn vlucht van de rots niet in mijn armen maar plat op de grond terecht komt. Ik wilde nog roepen, maar bleek niet in staat enig geluid voort te brengen. Tsja en daar ligt ie dan nu, met zijn stompjes in zijn zij. Eentje trekt nog een beetje, maar de hoop die in mij woedt blijkt ijdel.
Badend in het zweet word ik wakker. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is en zie dat ik een sms ontvangen heb. "Dag leuk Elfje, ik kus je goedenacht. Afzender: de mannetjesvlinder."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten