Ik ga naar Turkije en ik neem mee:
Een reisgids en een boekje 'Wat en hoe in het Turks'.
Ik ben niet van het vooraf inlezen, dus gezeten in het vliegtuig sla ik voor het eerst mijn reisgids open. Mijn oog valt op een informatief blok over Perzische tapijten. Ik verwacht wetenswaardigheden over knooptechnieken, materialen en cultuur, maar in plaats daarvan handelt het katern louter en alleen over hoe – en hoe veelvuldig – je bedonderd kunt worden en op welke manieren je je hiertegen zou moeten wapenen.
Een tweede poging iets positiefs op te steken over het land waar ik naartoe vlieg belooft al niet veel beters. In ‘Wat en hoe in het Turks’ doet zich een vergelijkbaar fenomeen voor. In de sectie ‘liefde en ontmoeting’ wemelt het van de zogenaamde 'nuttige' hulpzinnetjes. Maar deze dienen niet om je liefje te becomplimenteren of je interesse toonbaar te maken. De liefdesfrases richten zich slechts op de verschillende manieren en methoden om de opdringerige Turkse mannen van je af te slaan.
Ik dacht dat er op Nederlandse bodem al genoeg gezanikt en gezeurd werd over al wat de Hollandsche boer niet kent, maar blijkbaar ben ik ook tussen hemel en aarde niet veilig en blijkt zelfs de toeristische literatuur – die er in essentie toch voor bedoeld is toeristen te bespelen en aan te moedigen het betreffende land een bezoek te gunnen – doorspekt met de gedachte dat geen enkele Turkse ziel te vertrouwen is.
Ik krijg steeds meer zin in mijn vakantie. Zouden ze ook zon en strand hebben eigenlijk, enig natuurschoon of lekker eten dan toch misschien? Vast niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten