Als je dat wat je niet wilt gewoon niet doet,
dan blijft over wat je wel wilt.
Als je dat wat je niet kunt gewoon niet doet,
dan blijft over wat je wel kunt.
Als je dat waar je niet naar wilt luisteren gewoon niet hoort,
dan blijft over waar je wel naar wilt luisteren.
Als je dat wat je niet wilt zien gewoon niet aanschouwt,
dan blijft al wat prachtig is over.
Dan is de wereld precies zo mooi als jij zou willen,
en voor even mag dat best.
maandag 29 oktober 2007
vrijdag 26 oktober 2007
Ik ren...
Ik ren…
Mijn hoofd steeds roder
Mijn vaart steeds sneller
Mijn gemoed steeds vrolijker
Ik kom mensen tegen
Rennend, fietsend of wandelend
Vrouwen zeggen niets
Mannen goedendag
Wat is dat toch?
Voelen vrouwen zich bedreigd of zoiets? En door wat dan wel? Mijn sportief vrouwelijk schoon waarvan al na luttele meters feitelijk alleen mijn knalrode hoofd nog zichtbaar is? Dit zou echter betekenen dat was ik een man geweest, ze dan wel iets gezegd zouden hebben en heel eerlijk...ik betwijfel dat.
Of is het simpeler dan dat en zijn mannen eenvoudig aardiger? Wellicht vinden ze het gewoon leuk hun vrouw wat te pesten, hetgeen aardig lukt.
Of misschien genieten vrouwen er wel van chagrijnig te zijn? Dat ga je toch denken soms, dat ze het er gewoon om doen? Om op hun beurt hun man te treiteren, dat had dan weer niemand verwacht. Boontje komt om zijn loontje, wie een gat graaft voor een ander... en je oogst wat je zaait.
Ik mijmer nog even verder en ren...
Soms in de miezer
Maar meestal in de zon
Over de dijk
En af en toe door het bos.
Mijn hoofd steeds roder
Mijn vaart steeds sneller
Mijn gemoed steeds vrolijker
Ik kom mensen tegen
Rennend, fietsend of wandelend
Vrouwen zeggen niets
Mannen goedendag
Wat is dat toch?
Voelen vrouwen zich bedreigd of zoiets? En door wat dan wel? Mijn sportief vrouwelijk schoon waarvan al na luttele meters feitelijk alleen mijn knalrode hoofd nog zichtbaar is? Dit zou echter betekenen dat was ik een man geweest, ze dan wel iets gezegd zouden hebben en heel eerlijk...ik betwijfel dat.
Of is het simpeler dan dat en zijn mannen eenvoudig aardiger? Wellicht vinden ze het gewoon leuk hun vrouw wat te pesten, hetgeen aardig lukt.
Of misschien genieten vrouwen er wel van chagrijnig te zijn? Dat ga je toch denken soms, dat ze het er gewoon om doen? Om op hun beurt hun man te treiteren, dat had dan weer niemand verwacht. Boontje komt om zijn loontje, wie een gat graaft voor een ander... en je oogst wat je zaait.
Ik mijmer nog even verder en ren...
Soms in de miezer
Maar meestal in de zon
Over de dijk
En af en toe door het bos.
dinsdag 23 oktober 2007
Uit eten
Bent u wel eens in uw eentje uit eten geweest?
Welnu, ik kan u vertellen het is een smakelijke aangelegenheid.
Niet alleen stelt het u in staat zonder overleg uw eigen lievelingsrestaurant uit te kiezen, de extra jus wordt geleverd door de nieuwsgierige blikken van omstanders die op u rusten.
Ik heb uiteraard geen weet van hoe u dat precies ervaart, maar persoonlijk smul ik daar van.
Maar al te graag ook voed ik de fantasieën van mijn hongerige medemens: ik kijk ze veelvuldig recht in de ogen aan, lach ze allervriendelijkst toe en neem zo nodig nog een extra hoofdgerecht om hun verbazing tot een ultiem hoogtepunt te doen rijzen (ik ben de beroerdste niet).
‘Macht’, het gaat er bij mij in als zoete koek, want grondige analyse leert mij dat dit feitelijk is waar het om draait. Het is een verachtelijke realisatie wellicht, dat ik mij machtig voel en dat nog machtig mooi vind ook. Doch troost ik mij met de gedachte dat mijn machtsvertoon relatief onschuldig is. Het gevoel van macht dat mij bekruipt heeft weinig meer om handen dan het iets weten wat zij niet weten, maar wèl zouden willen weten; het kunnen afluisteren van hun gesprekken terwijl zij over de mijne in het duister moeten tasten; het gevoel van ongemak dat zij uitstralen bij de aanblik van mij in mijn eenzaamheid terwijl ik me daarentegen voor even onkwetsbaar waan. Ik verwen mijn innerlijk gesternte, vier mijn feestje in mijn eentje met trots en fluister onhoorbaar tegen mijzelf: ‘dat het mij wel moge bekomen’.
Welnu, ik kan u vertellen het is een smakelijke aangelegenheid.
Niet alleen stelt het u in staat zonder overleg uw eigen lievelingsrestaurant uit te kiezen, de extra jus wordt geleverd door de nieuwsgierige blikken van omstanders die op u rusten.
Ik heb uiteraard geen weet van hoe u dat precies ervaart, maar persoonlijk smul ik daar van.
Maar al te graag ook voed ik de fantasieën van mijn hongerige medemens: ik kijk ze veelvuldig recht in de ogen aan, lach ze allervriendelijkst toe en neem zo nodig nog een extra hoofdgerecht om hun verbazing tot een ultiem hoogtepunt te doen rijzen (ik ben de beroerdste niet).
‘Macht’, het gaat er bij mij in als zoete koek, want grondige analyse leert mij dat dit feitelijk is waar het om draait. Het is een verachtelijke realisatie wellicht, dat ik mij machtig voel en dat nog machtig mooi vind ook. Doch troost ik mij met de gedachte dat mijn machtsvertoon relatief onschuldig is. Het gevoel van macht dat mij bekruipt heeft weinig meer om handen dan het iets weten wat zij niet weten, maar wèl zouden willen weten; het kunnen afluisteren van hun gesprekken terwijl zij over de mijne in het duister moeten tasten; het gevoel van ongemak dat zij uitstralen bij de aanblik van mij in mijn eenzaamheid terwijl ik me daarentegen voor even onkwetsbaar waan. Ik verwen mijn innerlijk gesternte, vier mijn feestje in mijn eentje met trots en fluister onhoorbaar tegen mijzelf: ‘dat het mij wel moge bekomen’.
Alles is liefde
‘Alles is liefde’. Ze schallen het de laatste weken onophoudelijk in mijn oor en ik geloof dat dan maar gewoon ja. Omdat ik het simpelweg wíl geloven tuurlijk, maar wat is daar eigenlijk mis mee? Self-fulfilling prophecy toch? Als jij het gelooft dan is het toch zo? In ieder geval is duidelijk dat als je er niet in gelooft het in ieder geval niet zo is…kun je er maar beter in geloven. Waarom mij het overigens niet lukt deze klaarblijkelijk simpele gedachtegang op het geloof in God toe te passen is mij ook een raadsel, maar dat terzijde. Waar was ik? ‘Alles is liefde’ en ik geloofde er heilig in.
Op de film die geheel toevallig dezelfde titel draagt, verheugde ik me dan ook ontzettend na een dag hard zwoegen. ‘Kom maar op met je liefde’ zei ik nog. Maar we kwamen niet verder dan de kassa en daar waren een hele hoop mensen maar de liefde heb ik niet gezien. Poging twee mislukte al even zo snel omdat zij omgekeerd van mij niet vandaag maar morgen zwoegen moest en zou. ‘Drie maal is scheepsrecht’ zeiden wij tegen elkaar met dank aan de drank die ons in de tussentijd weer wat moed had geschonken. Tevergeefs echter, want bruut werd ons duur bij elkaar gesprokkelde sprankje ijdele hoop neergeslagen…kaarten voor donderdag waren pas morgen te koop.
Alles is liefde...jaja, maar vandaag ff niet zeker!
Op de film die geheel toevallig dezelfde titel draagt, verheugde ik me dan ook ontzettend na een dag hard zwoegen. ‘Kom maar op met je liefde’ zei ik nog. Maar we kwamen niet verder dan de kassa en daar waren een hele hoop mensen maar de liefde heb ik niet gezien. Poging twee mislukte al even zo snel omdat zij omgekeerd van mij niet vandaag maar morgen zwoegen moest en zou. ‘Drie maal is scheepsrecht’ zeiden wij tegen elkaar met dank aan de drank die ons in de tussentijd weer wat moed had geschonken. Tevergeefs echter, want bruut werd ons duur bij elkaar gesprokkelde sprankje ijdele hoop neergeslagen…kaarten voor donderdag waren pas morgen te koop.
Alles is liefde...jaja, maar vandaag ff niet zeker!
maandag 22 oktober 2007
vrijdag 19 oktober 2007
Overlast
Ik heb overlast bezorgd in de buurt.
Stopte ik laatst nog 42 gaten dicht,
zondag (nota bene) boorde ik 22 gloednieuwe.
En de muren waren hard
en de wandjes waren dun
en de buurman werd toen boos en belde aan.
Of het ooit nog op ging houden?
Ik zei van ja, maar hij hoorde het al niet meer.
Hoeveel Godvergeten gaten ik eigenlijk nog van plan was te boren?
Ik wilde zeggen nog twee dan zijn we klaar, echt waar meneer...
Of ik dacht dat dit normaal was?
Ik zei geen ja, geen nee, maar wel sorry en dat meende ik hoor.
Maar ook dat kwam niet aan vrees ik.
De dag erna probeerde ik het nog een keertje
want een goede buur is beter.
Ik maakte excuses en deed beloftes
schoorvoetend biechtte ook hij zijn biertje op van de dag daarvoor.
En nu zijn we dus weer vrienden en lachen we weer naar elkaar.
Stopte ik laatst nog 42 gaten dicht,
zondag (nota bene) boorde ik 22 gloednieuwe.
En de muren waren hard
en de wandjes waren dun
en de buurman werd toen boos en belde aan.
Of het ooit nog op ging houden?
Ik zei van ja, maar hij hoorde het al niet meer.
Hoeveel Godvergeten gaten ik eigenlijk nog van plan was te boren?
Ik wilde zeggen nog twee dan zijn we klaar, echt waar meneer...
Of ik dacht dat dit normaal was?
Ik zei geen ja, geen nee, maar wel sorry en dat meende ik hoor.
Maar ook dat kwam niet aan vrees ik.
De dag erna probeerde ik het nog een keertje
want een goede buur is beter.
Ik maakte excuses en deed beloftes
schoorvoetend biechtte ook hij zijn biertje op van de dag daarvoor.
En nu zijn we dus weer vrienden en lachen we weer naar elkaar.
maandag 15 oktober 2007
Denkend aan de zomer
Daar liggen ze dan!
De een nog viezer bruin dan de ander. Al liggen er ook een paar hele witte tussen, als zwarte schapen in een trotse witte kudde, maar dan andersom. Een enkeling is rood gebrand maar houdt krampachtig vast aan de illusie dat het kleurtje dat ze krijgen mooi is. Er wordt wel druk gesmeerd: olie, melk, knijpfles of spray, variërend van factor 2 tot factor 60, al dan niet zelfbruinend. Behalve voor de glimmerij, mag het helaas niet baten.
Ik tuur geamuseerd om me heen. Al ziet niet alles er even appetijtelijk uit. Druipende vetrollen liggen schaamteloos in de zon te zweten naast borsten die op gesmolten taartjes lijken. Het kan ook zijn dat ze onderweg naar huis een paar maal zijn gevallen of aangevreten zijn door de hond. Hoe dan ook lijkt niemand zich hier over te bekommeren en misschien is het ook maar beter zo. Doelloos doch tevreden liggen ze op hun handdoekje. Benen iets gespreid, armen gestrekt naar buiten, ieder zijn eigen territoriumpje bewakend. Zichtbaar geïrriteerd wanneer iemand het in zijn botte hoofd haalt om naast hem plaats te nemen. Wat een schouwspel.
Maar eerlijk is eerlijk, het eindresultaat is verbluffend: allemaal grappige strepen en lijnen sieren de eens zo mooie naakte lijven.
De een nog viezer bruin dan de ander. Al liggen er ook een paar hele witte tussen, als zwarte schapen in een trotse witte kudde, maar dan andersom. Een enkeling is rood gebrand maar houdt krampachtig vast aan de illusie dat het kleurtje dat ze krijgen mooi is. Er wordt wel druk gesmeerd: olie, melk, knijpfles of spray, variërend van factor 2 tot factor 60, al dan niet zelfbruinend. Behalve voor de glimmerij, mag het helaas niet baten.
Ik tuur geamuseerd om me heen. Al ziet niet alles er even appetijtelijk uit. Druipende vetrollen liggen schaamteloos in de zon te zweten naast borsten die op gesmolten taartjes lijken. Het kan ook zijn dat ze onderweg naar huis een paar maal zijn gevallen of aangevreten zijn door de hond. Hoe dan ook lijkt niemand zich hier over te bekommeren en misschien is het ook maar beter zo. Doelloos doch tevreden liggen ze op hun handdoekje. Benen iets gespreid, armen gestrekt naar buiten, ieder zijn eigen territoriumpje bewakend. Zichtbaar geïrriteerd wanneer iemand het in zijn botte hoofd haalt om naast hem plaats te nemen. Wat een schouwspel.
Maar eerlijk is eerlijk, het eindresultaat is verbluffend: allemaal grappige strepen en lijnen sieren de eens zo mooie naakte lijven.
zaterdag 13 oktober 2007
Slaafrijke chocolade
Het was niet zomaar een feestje.
Dít was zowaar een jubileumfeest voor de 50ste verjaardag van 'Onze Wereld', een blad dat al even zoveel jaren schrijft over ontwikkelingssamenwerking. Het geeft een onafhankelijke stem aan een ieder en zo dus ook aan de tegenpartij.
Toen er negen oplossingen tegen armoede werden gepresenteerd, schroomde deze dan ook niet van zich te laten horen. "Stop alle ontwikkelingshulp", zo luidde het devies. Waarop de toehoorder een pakje chocoladesigaretten aangeboden kreeg met daarop prijkend de boodschap:
"Development Aid...Warning: Stimulates addiction, Creates bureaucratic cancer, Reduces economic growth, Makes you uncompetitive, Costs lots of (taxpayers) money".
Het geluk wil dat er nog wel een soort van alternatief aan toegevoegd werd: 'het stimuleren van lokaal ondernemerschap'. Hoe zij dit verder zonder enige financiering dachten te realiseren, werd overgelaten aan de creativiteit van het publiek.
Al met al een geweldige oplossing! Het geniaal, weldenkend en betrokken brein die dit bedacht had, stond trots als een pauw voor de menigte te stralen met een verlept stukje slaafrijke chocolade op de lip.
Wat een opluchting, de wereld zit nog vol goede ideeën.
BRAVO!
Dít was zowaar een jubileumfeest voor de 50ste verjaardag van 'Onze Wereld', een blad dat al even zoveel jaren schrijft over ontwikkelingssamenwerking. Het geeft een onafhankelijke stem aan een ieder en zo dus ook aan de tegenpartij.
Toen er negen oplossingen tegen armoede werden gepresenteerd, schroomde deze dan ook niet van zich te laten horen. "Stop alle ontwikkelingshulp", zo luidde het devies. Waarop de toehoorder een pakje chocoladesigaretten aangeboden kreeg met daarop prijkend de boodschap:
"Development Aid...Warning: Stimulates addiction, Creates bureaucratic cancer, Reduces economic growth, Makes you uncompetitive, Costs lots of (taxpayers) money".
Het geluk wil dat er nog wel een soort van alternatief aan toegevoegd werd: 'het stimuleren van lokaal ondernemerschap'. Hoe zij dit verder zonder enige financiering dachten te realiseren, werd overgelaten aan de creativiteit van het publiek.
Al met al een geweldige oplossing! Het geniaal, weldenkend en betrokken brein die dit bedacht had, stond trots als een pauw voor de menigte te stralen met een verlept stukje slaafrijke chocolade op de lip.
Wat een opluchting, de wereld zit nog vol goede ideeën.
BRAVO!
vrijdag 12 oktober 2007
Vies woord
Ah nee JAK!
Hoor ik mezelf nu echt "insgelijks" zeggen?
Wat een vies woord!
Had ik niet gewoon "ja, vind ik ook" kunnen antwoorden op zijn knipogende woorden "leuk je te ontmoeten"? Zo moeilijk is dat toch niet? "Insgelijks", dat zoiets überhaupt mijn strot uit kan komen, wat een teleurstelling. Met een verkrampt gezicht en een 'I-carried-a-watermelon-gevoel' fiets ik door.
Thuis steek ik mijn hoofd in een papieren zak en op de tast zoek ik een van de repen chocola die ik voor dit soort gelegenheden altijd klaar heb liggen. Zo zie je maar, een beetje zelfkennis kan geen kwaad.
De telefoon gaat. Als blindemannetje haast ik mij met de armen gestrekt voor me uit naar mijn tas. Onderweg struikel ik over de televisiekabel. Plat op de grond gelegen en met zere knie tracht ik het papier van mijn hoofd te scheuren. Het gekke muziekje van mijn mobiel blijft even zo vrolijk klinken, trekt zich nergens iets van aan, ontkent überhaupt welk drama zich hier voltrekt...welja, waar zou je je druk om maken?
Opgefokt lukt het me uiteindelijk mijn strijd van de zak te winnen. Maar ik ben al te laat: oproep gemist, nummer onbekend...
Hoor ik mezelf nu echt "insgelijks" zeggen?
Wat een vies woord!
Had ik niet gewoon "ja, vind ik ook" kunnen antwoorden op zijn knipogende woorden "leuk je te ontmoeten"? Zo moeilijk is dat toch niet? "Insgelijks", dat zoiets überhaupt mijn strot uit kan komen, wat een teleurstelling. Met een verkrampt gezicht en een 'I-carried-a-watermelon-gevoel' fiets ik door.
Thuis steek ik mijn hoofd in een papieren zak en op de tast zoek ik een van de repen chocola die ik voor dit soort gelegenheden altijd klaar heb liggen. Zo zie je maar, een beetje zelfkennis kan geen kwaad.
De telefoon gaat. Als blindemannetje haast ik mij met de armen gestrekt voor me uit naar mijn tas. Onderweg struikel ik over de televisiekabel. Plat op de grond gelegen en met zere knie tracht ik het papier van mijn hoofd te scheuren. Het gekke muziekje van mijn mobiel blijft even zo vrolijk klinken, trekt zich nergens iets van aan, ontkent überhaupt welk drama zich hier voltrekt...welja, waar zou je je druk om maken?
Opgefokt lukt het me uiteindelijk mijn strijd van de zak te winnen. Maar ik ben al te laat: oproep gemist, nummer onbekend...
zondag 7 oktober 2007
Voor het slapen gaan
Ik zet de televisie uit, ga naar het toilet en aldaar vraag ik me af...wie is in Godsnaam op vrijdagavond 23.00u nog met een elektrische zaag in de weer?
Ben je dan eenzaam of gewoon creatief?
Anti-sociaal of gedreven?
Ik doe een nieuwe rol op de houder en op datzelfde moment worden mijn gedachten onderbroken door een verrassend geluid. Gejoel en gejuich. Alsof een enthousiast publiek de houtbewerker staat aan te moedigen. Verkleed, breedlachend met vlaggen en toeters.
Ik stel het me voor en vind het fantastisch! Een man met een ambacht die wordt bewonderd en bemind.
Ik spoel door, kleed me al mijmerend om en doe oordoppen in mijn oren. De realiteit van computerspelletjes en autoracegames laat ik liever voor wat zij is. Tevreden knip ik mijn bedlampje uit.
Wel te rusten...
Ben je dan eenzaam of gewoon creatief?
Anti-sociaal of gedreven?
Ik doe een nieuwe rol op de houder en op datzelfde moment worden mijn gedachten onderbroken door een verrassend geluid. Gejoel en gejuich. Alsof een enthousiast publiek de houtbewerker staat aan te moedigen. Verkleed, breedlachend met vlaggen en toeters.
Ik stel het me voor en vind het fantastisch! Een man met een ambacht die wordt bewonderd en bemind.
Ik spoel door, kleed me al mijmerend om en doe oordoppen in mijn oren. De realiteit van computerspelletjes en autoracegames laat ik liever voor wat zij is. Tevreden knip ik mijn bedlampje uit.
Wel te rusten...
zaterdag 6 oktober 2007
Ah toe, mag 't?
"Het leven is de liefde waard", zei Loesje
En daar ben ik het eigenlijk wel mee eens
Mag ik deze zin van je pikken Loesje
Om mezelf er van te overtuigen?
vrijdag 5 oktober 2007
Bang, banger, bangst
Ongelofelijk eigenlijk
Zoveel angst als je voor angst zelf kunt hebben
Dat is pas iets om bang van te worden
dinsdag 2 oktober 2007
Ik zie, ik zie...
“Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is...geel”
--- “De gele schoenen van de man die zonder te zeuren alle tassen meesjouwt voor zijn koopzieke vrouw die anderhalve meter voor hem loopt?”
“Nee”
--- “De wat blond zou moeten heten gele bijenkorf op het hoofd van die tiptop verzorgde mevrouw daar bij de prullenbak?”
“Had gekund, maar nee”
--- “Haar torenhoge make-up is trouwens ook geel, is ze het echt niet?”
“Nee, sorry”
--- “Oh…uh…onze mango’s?”
Ze schudt haar hoofd
--- “De zon?”
“Die is nog niet op, je moet het nu kunnen zien”
--- “Ja, dan weet ik het niet hoor, zeg het maar gewoon”
“De gele tennisbal van de schoonmaakster daar, zie je wel, onderaan die stok? Heel behendig en zonder rugklachten poetst ze daarmee kleine viezigheden van de vloer. Tof he?”
--- “Ja tof”
“Dan heb ik dus gewonnen?”
Onsportief kijk ik de andere kant op.
Ik hou van spelletjes, maar kan niet goed tegen mijn verlies.
maandag 1 oktober 2007
Mee oneens
“In moeilijke tijden leer je je echte vrienden kennen”, zegt ze weloverwogen en voldaan.
“Nee”, zeg ik.
Alsof ze wakker schrikt uit haar eigen waarheid kijkt ze om, de verbazing is van haar gezicht af te lezen.
“Nee”, zeg ik nog een keer.
Stilte
“Wanneer het goed met je gaat, echt heel erg goed, alles op rolletjes, geen vuiltje aan de lucht…dan leer je je vrienden kennen, als ze het je gunnen, oprecht blij voor je zijn”.
Ze is gekwetst.
“Nee”, zeg ik.
Alsof ze wakker schrikt uit haar eigen waarheid kijkt ze om, de verbazing is van haar gezicht af te lezen.
“Nee”, zeg ik nog een keer.
Stilte
“Wanneer het goed met je gaat, echt heel erg goed, alles op rolletjes, geen vuiltje aan de lucht…dan leer je je vrienden kennen, als ze het je gunnen, oprecht blij voor je zijn”.
Ze is gekwetst.
Abonneren op:
Posts (Atom)