In zo'n geval is ranja beter dan thee

Ter inleiding:
We kibbelden wat over dat ene woord dat onderwerp is van het nu volgende schrijven. Beiden wilden wij het gebruiken voor onze blog. Ik kwam er die avond mee aanzetten en opperde tevens dat het bruikbaar zou zijn voor een stukje. Maar tsja, ik heb geen monopolie op het gebruik van dit woord, ik heb het niet zelf uitgevonden en ook te weinig geld om het op te kopen mocht die mogelijkheid me eventueel geboden worden. En dus staat het iedereen vrij dit woord te gebruiken, ook haar die ik van een weldadig maal had voorzien die avond. Wij werden het er wel over eens dat wanneer zij het gebruiken zou, zij mijn naam zou noemen zodat mij de eer toekomt die ik verdien. Dat vind ik wel zo netjes.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Zo nu en dan herontdek je woorden.
Leuke woorden, grappige woorden, lelijke woorden of karakteristieke woorden.
Ik ben er nog niet helemaal over uit onder welke categorie mijn ‘nieuw’ herontdekte woord valt. Het woord op zichzelf is prachtig – de klank, de combinatie der letters -, maar wat het uitdrukt daarentegen is heel erg vies, wat dan weer grappig is.
Wat vind jij, moet ik het woord ‘lijzig’ als leuk, lelijk of grappig aanmerken?
(Daarmee de categorie ‘karakteristiek’ buitensluitend, terwijl het woord toch een karaktereigenschap beschrijft)

Hoe ik het woord herontdekte laat zich raden wellicht.
Ik deed de deur open en zag het meteen. De vrouw die voor me stond had weinig tot geen uitdrukking op haar gezicht, om over uitstraling nog maar te zwijgen. Haar haren hingen wat vet en smoezelig langs haar vormloze gelaat. Over kleding dacht zij niet na, dit interesseerde haar klaarblijkelijk niet. Slechts tien minuten hoefde ik een conversatie met haar op gang te houden, maar halverwege kreeg ik al spijt van het feit dat ik haar een kop hete thee had voorgezet. Ik had verdomme ook gewoon ranja moeten serveren! Toen ik haar vroeg waar ze verder van hield, wat ze zoal deed met haar leven en zij antwoordde: “ik houd erg van lezen…ja” Stilte “Uhm en verder…uhm jeetje, ja…ik weet niet, ik houd dus erg van lezen”, kwam opeens dat woord weer terug in mijn gedachten gesprongen, terug uit de vergetelheid als was zij nooit weggeweest.
‘Lijzig’.