Nieuwe baan

Stel je voor...
Je hebt een splinternieuwe baan en bent daar erg blij mee.
Je voelt je nog wat onwennig omdat je de ins en outs van de organisatie nog niet kent.
De wellicht sappige roddels komen jou nog niet ter ore en dat wat je wel in de wandelgangen oppikt begrijp je eigenlijk niet.
Je nieuwe collega's lachen vriendelijk en informeren zo nu en dan plichtsgetrouw hoe het met je gaat zonder te luisteren naar je antwoord.
"En hoe bevalt het hier?" "Oke, nou goed leuk. Werk ze vandaag"
Je hebt een eigen kamer "chique hoor!" Maar aan de andere kant is dat ook wel een beetje alleen.
En dus houd je je kamerdeur open zodat passanten een praatje aan kunnen knopen, hetgeen ze vervolgens niet doen.
Iets verderop in de gang hoor je andere collega's wel vrolijk met elkaar converseren.
Het geeft niet, jij bent nieuw en het komt nog wel, alles op zijn tijd.

Inderdaad alles op zijn tijd en dus loop je even naar het toilet.
Kun je meteen water halen om een kopje thee te zetten, op je kamer. Van alle gemakken voorzien zullen we maar zeggen.
Dat er geen koffiehoek is, hoort er natuurlijk allemaal bij en daar vind je niets van.
Na het vullen van je waterkoker trek je je nieuwe, iets te nette broek die niet erg lekker zit omlaag en ga je zitten.
Je moet poepen, maar durft niet. Straks staat er iemand te wachten als jij de deur weer open doet om te ontsnappen aan je eigen odeur.
Normaliter ben je wel trots op dat wat je zelf geproduceerd hebt, maar in deze laat je de lofuitingen liever aan je voorbij gaan.
Maar de dag is nog lang en wat dat betreft is zo vroeg de kust wellicht nog het veiligst.
Je kiest voor jezelf en drukt even door.
Net op het moment dat je het zorgvuldig afgescheurde papiertje langs je bevuilde billen laat glijden, zwaait de deur open.

Vergeten op slot te doen. Ik geloof dat ik me al redelijk thuis begin te voelen.