maandag 22 maart 2021

Pittig

Hij had zijn best gedaan en dus zou zij het opeten.
    Terwijl de ziltige geur haar neus binnendrong, sprak Els zichzelf bemoedigend toe. De vis lag haar roerloos aan te staren vanaf haar bord. Een uitgehard stuk vel met kop en staart, de bek wijd opengesperd. Ze keek ernaar, het vel glansde opvallend mooi, dat wel. Maar daarmee was meteen alles gezegd. Verder leek het op een vacuüm getrokken plastic zak die het skelet van kraakbeen en graten bij elkaar hield als een onverwoestbare waterdichte jas.
    ‘Saus erbij?’ vroeg hij. De emaillen, geel geglazuurde pollepel bungelde al druppend boven haar bord.
    ‘Ja lekker,’ zei ze zonder twijfel in haar stem. Wat kon haar nu nog gebeuren? De saus zou haar helpen deze vis meester te maken en tegelijkertijd nog een geanimeerd gesprek te voeren ook. Ze had geen idee van de hoeveelheid rode pepers die haar zo dadelijk zou verrassen.
    Hij zette muziek op. Te luid, maar daar zei ze niets van. Het was zijn huis. Percussie, zwierige ritmes en een aangename zangstem vulden de ruimte.
    ‘Soedanese muziek,’ zei hij, ‘eigenlijk moeten wij dansen.’
    Els stamelde dat het jammer zou zijn als het eten koud werd en dus ging hij zitten en begon meteen te eten.
    ‘In Soedan wij praten niet tijdens het eten, hier is anders,’ zei hij met volle mond. Hij keek haar aan, net zolang tot Els op keek en zag hoe het been tussen zijn kiezen vermalen werd.
    Zelf was ze nog bezig met de verwerking van haar eerste hap. Ze probeerde te slikken, maar haar amandelen waren opgezwollen door de scherpte van de saus. Ze duwde haar tong stevig tegen haar gehemelte om de slikbeweging te stimuleren. Vers aangemaakt speeksel vermengde zich met het slijk in haar mond. Alles stond in vuur en vlam nu, haar gezicht werd roder. Camoufleren ging al bijna niet meer.

Toen ze haar ogen weer open deed, hingen er vijf bezorgde donkere gezichten boven haar hoofd. Een met een stethoscoop rond zijn nek. Ze krabbelde overeind. Tevreden constateerde ze dat de maaltijd verorberd was.
    'Ik ga maar eens op huis aan,' zei ze. 'Volgende keer bij mij?'

Geen opmerkingen: