Dialoog

‘We hebben nog tijd voor een koffie.’ Sandra glimlachte voorzichtig en keek hem aan.
    ‘Doe mij maar bier.’ zei Boyd.
    Ze bestelde nog een Koninck en een espresso en maakte opnieuw geen enkele indruk op de ober.
    ‘Ben jij eigenlijk al geïnteresseerd in het vrouwenvolk?’
    ‘Vrouwenvolk? Kom op ma, zo zeg je dat toch niet.’
    ‘Ik ben gewoon benieuwd, wat maakt het nou uit hoe ik het zeg?’
    ‘Veel.’
    ‘Oké, hoe moet ik het dan zeggen?’
    ‘Gewoon, wijven.’
    ‘Wijven? Ik ga toch geen wijven zeggen.’
    ‘Nee, precies. Dat doe jij niet.’
    Sandra keek overdreven aandachtig om zich heen, alsof het interieur van het gehele restaurant zojuist op slag veranderd was.
    ‘En hoe is het eigenlijk met…och, hoe heet die knul nou ook alweer van de Hertstraat?’
    ‘Borre?’
    ‘O ja Borre, met zijn zusje is het niet helemaal goed hoorde ik, ken jij haar?’
    ‘Geen idee.’ Boyd keek zijn moeder doordringend aan. ‘Maar Borre gaat goed, als je dat nog wilt weten.’
    ‘Jah, ja natuurlijk wil ik dat weten.’ Ze lachte. Te luid.
    ‘Hij doet stage bij zo’n hotelschool.’
    ‘Leuk...voor Borre.’ Even was het stil. ‘Zie je hem nog wel eens?’
    ‘Soms.’
    ‘Mooi, aardige knul.’
    Boyd dronk zijn glas leeg en zei: ‘ik ga zo maar weer eens op huis aan’.
    ‘Ja, is goed.’
    …
    ‘Was gezellig.’
    …
    ‘Zal ik nog een stukje met je mee fietsen?’
    ‘Niet nodig, ma.’
    ‘Weet ik, maar ik dacht…’
    ‘Tis goed zo.’ Hij gaf zijn moeder een kus op haar voorhoofd en vertrok.