De staande ovatie is allang niet meer wat het geweest is.
Of je nu een voortreffelijke, briljante show neerzet of dat er tijdens de voorstelling alleen maar natte poep uit je mond is gekomen, het doet er niet meer toe, de mensen gaan toch wel staan.
Zelfs zogenaamde artiesten die eigenlijk zo snel mogelijk de coulissen in zouden moeten rennen om zichzelf een flink potje te gaan zitten schamen, worden tegenwoordig bejubeld als wereldsterren. Blijven zitten is een statement geworden en het gaan staan allang geen compliment meer.
Dat moet artiesten zelf toch ook verwarren zou je zeggen? Je voelt zelf dat je het ronduit slecht hebt gedaan, maar toch is iedereen razend enthousiast? Wat moet je nog geloven als je prestatie geen ijkpunt meer is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten