Ik moest iets zeggen
Maar er kwam niets uit
Mijn lippen bewogen
Tevergeefs
Nog eens
Het wilde niet helpen
Wat moest ik nou?
Mijn ogen zaten verscholen
Achter hun loden leden
Al deed ik nog zo mijn best
Ik kreeg ze niet open
Mijn arm bewoog zich
In rare omhalen
Hortend en stotend
De pijn voelde ik wel
Achteraf
Mijn lijf laat me alleen
Toch zal ik met hem moeten leven
Geen vlucht, geen touwtje
Dat mij de uitweg brengt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten