Van afstand

Ik was een ander
en keek naar mezelf
daar zat ik dan
mijn tanden stokend
voorzichtig geneerde ik me voor mij
in vertwijfeling of dat wat ik deed nu vreemd was
te noemen
misschien hoort het erbij
dacht ik later
als je op je gemak bent bij jezelf
ik deed wel raardere dingen
mijn neus platdrukken tegen het raam
noodles eten van papier
de lucht grijpen
en haar vervolgens behoedzaam
in een doosje stoppen
van een afstandje stond ik te kijken
te gluren naar mij
zonder het zelf in de gaten te hebben

Verhalen

Waarom zouden we...
De wereld niet een beetje mooier maken?
Een handje helpen?
Opdat de mensen niet naar adem hoeven happen
Maar voor even verdwijnen in een verhaal
Dat jij bedenkt
En met verve vertelt
Wat is jokken?
Wat heet

Rewind

Ik eet achterstevoren
Begin met de yoghurt
Schenk de siroop eruit
Het lekkerste voor het laatst
Ligt het kaaskorstje te wachten
Op mij
Op mijn bord
Dat steeds voller raakt
Aardappels, witlof en spekjes
Schieten langzaam wortel
Appelmoes schept zichzelf terug in de pot
Soep eet ik niet
Wel een sprits
En een augurk.

Van lijf en leden

Ik moest iets zeggen
Maar er kwam niets uit
Mijn lippen bewogen
Tevergeefs
Nog eens
Het wilde niet helpen

Wat moest ik nou?
Mijn ogen zaten verscholen
Achter hun loden leden
Al deed ik nog zo mijn best
Ik kreeg ze niet open

Mijn arm bewoog zich
In rare omhalen
Hortend en stotend
De pijn voelde ik wel
Achteraf

Mijn lijf laat me alleen
Toch zal ik met hem moeten leven
Geen vlucht, geen touwtje
Dat mij de uitweg brengt

Boodschappenpakket

"Wilt u er pakketzegels bij?", vraagt de kassajuf

"Nee", zegt de norse klant

"Oh, in dat geval...", zeg ik brutaal, "mag ik dan uw pakketzegels?"

De kassajuf begint al driftig te tellen en te scheuren. Ze buigt zich al voorover..
Maar dan getroost de norse klant zich toch nog even de moeite om op te kijken, mijn ogen te zoeken en een keihard: "Nee!" in mijn gezicht te spugen.

Allergisch voor vissen

"Mevrouw.." roept de receptioniste, "..er mogen hier geen honden binnen hoor".

De mevrouw loopt mopperend met haar hond naar buiten: "vroeger was het allemaal geen enkel probleem, maar tegenwoordig krijgen mensen nog een allergie van een vis!"

Sneeuw om op te eten

Gemopper, gemekker, gezanik en gezeur!
Nederland is de sneeuw zat.
Alles went blijkbaar, dus idyllisch zijn de witte vlakten allang niet meer.

Een stel pubers hoor ik chagrijnen over de natte smurrie.
Een vrouw die bang is voor plat haar klaagt met haar muts in de tas over de kou.

Eerlijk is eerlijk, de door de sneeuw perfect te lokaliseren pies van alle honden vind ik ook maar niks, maar verder krijgt deze witte winter van mij (! let wel: ik sta bekend als eersteklas koukleum) een dikke tien!
Mannen en vrouwen die al een leven lang samen zijn zonder liefde, houden nu elkaars handje vast omdat ze bang zijn om te vallen en prompt een heup te breken (voor de insiders: 'niet in de hond houden').
Een meisje is op zoek naar haar fiets, maar kan deze niet ontwaren tussen alle besneeuwde tweewielers.
Tweehonderd mensen verzamelen zich voor een sneeuwballengevecht.

En ik eet een handje sneeuw
Lik aan ijspegels als waren het lolly's
Net als vroeger
Met mijn grote zus