Dagelijkse kost

Met twaalf volslagen onbekenden zit ik in een vreemd huis rond één grote tafel. Volle schalen met uiteenlopende gerechten staan al stomend voor onze neus en de meest overheerlijke geuren komen ons allen tegemoet. De pupillen van mijn tafelgenoten worden almaar groter en het watertanden is zo goed als hoorbaar nu.
Uit zelfbescherming ga ik omzichtig op mijn handen zitten, deze behoor ik namelijk nog even thuis te houden. Om precies te zijn tot 10 over 8. Gênant hoe moeilijk ik dit vind, de mensen die al dit eten hebben staan bereiden, hebben – in tegenstelling tot mijzelf - de ganse dag nog niets gegeten en zelfs nog geen slok gedronken. Ook hun ogen zijn groot, maar zij weten de geprikkelde smaakpapillen verdomd goed te maskeren.

Misschien had ik een officiële aankondiging verwacht, maar plots zie ik mensen aan de overkant van de tafel kauwen en krijg ook ik een dadel aangereikt om de vasten te doorbreken. Twijfelachtig pak ik mijn handen er weer bij, stop de lekkernij in mijn mond en drink mijn glas melk leeg. Het diner is geopend.

Tijdens ramadan werd ik dit jaar uitgenodigd voor een Iftar-maaltijd. Dit is een feestmaal dat moslims gedurende de ramadan direct na zonsondergang nuttigen. In Nederland wordt de Iftar vaak gebruikt om mensen van verschillend pluimage samen te brengen. Ik vind het een mooi initiatief, want hoe divers het gezelschap ook is, samen eten schept een band.

Voor iedereen ter wereld is voeding immers 'bittere' noodzaak. Eten is universeel. En hoewel smaken verschillen schijnt dit in de basis nogal mee te vallen. Ik heb eens foto's gezien van vier baby’s van verschillende afkomst (Europees, Aziatisch, Afrikaans en Indiaas als ik me goed herinner) die opeenvolgend iets zoet, zouts, zuurs en bitters te eten kregen. De gelaatsuitdrukkingen verschilden verdacht weinig van elkaar.

Ook de reacties op de gepresenteerde gerechten vanavond zijn vervaarlijk identiek. Blije gezichten voeren de boventoon en de aaah’s en hmm’s wisselen elkaar in snel tempo af. Het voedsel doet het woord tussen al deze mensen die elkaar niet kennen en in cultureel, sociaal-maatschappelijk, religieus en politiek opzicht zo van elkaar verschillen. De gemeenschapszin viert hoogtij HOERA

Misschien ligt de oplossing voor onverdraagzaamheid in onze samenleving dan toch dichterbij dan verwacht. Dagelijkse kost, binnen handbereik! Zolang we tenminste niet op onze handen blijven zitten..

In één zin

Heb je na een lange dag werken wel eens zoveel haast gehad dat je met je tas nog om je schouder na het plassen vlak voordat je de deur uitsprint om de trein te halen tijdens het optrekken van je broek met je ene hand omdat je in je andere hand een flesje houdt dat nog gevuld moet worden, je je fietssleutel die je toch oh zo zorgvuldig tussen je tanden geklemd hield ineens in het water van de toiletpot ziet verdwijnen?

Nee, nooit?

Goh..

15 stuks

Welgeteld 15 stuks!
Met net iets minder moeders
Maar deste meer verhalen
Er zaten prachtexemplaren tussen
Schuchtere snoeten die huilend binnen traden
Maar als artiest met één been in de lucht een uur later weer vertrokken
Onder luid applaus
Ook van mij
En welgemeend

Hetgeen niet wegneemt dat ik daar eenzaam was
Temidden van al het geschreeuw
Geknoei en gestoei
Ik alleen met mijn toastjes
En mijn eigen gedachten
Die inmiddels door niemand meer gevolgd werden

Tot mijn blijdschap
wenst Jeroen Pauw mij nog wel te rusten
na het late avondjournaal
"Goedenacht", fluister ik terug
En doe mijn oogjes tevreden toe

Reclamepostercommentaar

"En, wat maakt jouw uitvaart uniek?"

"Uhm...

Ik?"

Reclamepostercommentaar

"Scheiden is ook een nieuw begin"

Dat had de uitvaartbranche wellicht ook nog kunnen gebruiken, gemiste kans:
"Doodgaan is ook een nieuw begin"
of
"Een dierbare verliezen is ook een nieuw begin"

Heelmeester

De heelmeester was zacht
en reet de wonden onverhoeds open
Het zwakke gestel
werd op sterk water gezet
De frisse wind vertikte te waaien
De regen drupte niet
En kennis en kunde hielpen niet

Snapt u...

...
Waarom er mensen van 80 zijn die om 6 uur 's ochtends opstaan? Gehaktballen gaan staan draaien terwijl ze de hele dag niets te doen hebben?
Waarom mensen hun haren laten permanenten?
Of blijer worden van een boeket dan van wat geplukte wilde veldbloempjes uit de wei?

Waarom zouden mensen in Godsnaam voor opening van een winkel al bij de deur gaan staan wachten?
Na sluitingstijd doorwerken?

Waarom willen we eigenlijk allemaal bruin worden in de zomer?
En lezen we boeken uit waarvan we na 50 pagina's al wisten dat het verhaal ons niet kon boeien?

Waarom zijn er mensen die gluren in plaats van kijken?
Een oordeel hebben zonder ook maar iets van iemand te weten?
Waarom worden mensen eigenlijk chagrijnig van regen?
Doen ze net alsof ze lachen terwijl ze geen plezier hebben?

En waarom maken we ons zorgen voor morgen terwijl vandaag gewoon een fijne dag is?

Waarom?
Waarom gaan er mensen dood voordat ze sterven?