Toen ik 'het jaar uit iemands leven' daar zo oneerbiedig op de grond zag liggen, bekroop me een naar gevoel. Het lag daar natgeregend, besmeurd met rotzooi en werd net zo systematisch als beschreven vertrapt door voorbijgangers die zich er niets aan gelegen lieten liggen. Volkomen verzonken in hun eigen werelden en de sleur ontkennend die hun dagen aan elkaar reeg, walsden zij er overheen zonder aanziens des persoons. Een enkeling struikelde en keek alleen nog even geërgerd achterom.
En ik stond daar maar als in een film die Fast Forward ging en waarin alleen ik nog uitgelicht en real-time te zien was. Het jaar aan herinneringen voor me op de grond. Met tranen in mijn ogen zag ik erop toe hoe dit alles zorgvuldig verpletterd werd. Het jaar was nog niet eens goed en wel ten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten