Gele fruitella

"Papa! Daarachter zit een mevrouw en die is aan het slapen met één oog open". Ze komt teruggehobbeld en kijkt me schuchter maar nieuwsgierig in mijn ene oog aan.

"Jij hebt een streep op je wang" zegt ze vrolijk.
Halverwege mijn uitleg over boerderijen, regen en prikkeldraad, haakt ze af. Niet interessant genoeg.
"Mag ik naast jou komen zitten?" en hop daar zit ze al met haar kleine hand op mijn knie. Niet interessant maar blijkbaar wel vertrouwd.
"Waarom zit jij alleen?", maar ik ben niet meer alleen, want zij zit naast me.
We gaan elkaars naam raden. Ik doe mijn best de raarste namen te bedenken en daar heel serieus bij te kijken. 'Prully' zwaait met haar armpjes van plezier. 'Fanta' heet ze ook niet, maar dat zou ze wel lusten. Even later komt ze terug met een pakje appelsap met rietje. 'Vanilla' is "een beetje gek" en 'Trix' zo heet haar mama al. 'Wenske' vindt ze leuk. Ze gaat het meteen even aan papa vragen en het mag, dus heet ze Wenske.

Wenske en ik hebben dezelfde lievelingskleur. Geel. We kijken naar alles wat geel is en wie het het eerste ziet heeft gewonnen. Ik verlies, waarna ik een slokje van haar appelsap mag omdat het zo zielig is voor mij. Ik deel dan weer fruitella met haar, ze wil de gele.

We zijn er. Ze loopt terug, lacht en zwaait.
In de verte hoor ik haar nog: "Papa, mag Tallullah bij mij komen spelen?"