Het schaamrood staat me op de kaken.
Vannacht heb ik namelijk iets weggenomen wat mij niet toebehoorde. Dit wordt ook wel stelen genoemd of jatten. Door de bank genomen doe ik daar niet aan en dat had ik graag zo willen houden. Ware het niet dat ik gisterenavond dronken werd. Hetgeen ik overigens niet als excuus voor mijn wangedrag wil gebruiken. Laat ik het u uitleggen, als u mij toestaat...
Het was groot feest! We vierden de liefde van twee bijzondere mensen die elkaar nu 'man' en 'vrouw' mogen noemen. Daar moest uiteraard op gedronken worden. Proost, santé, gezondheid, skol, cheers...en zo ging dat een tijdje door. 15 uren welgeteld, ging dat goed. Als ik toen gewoon mijn bed was ingekropen, had ik nu geen column gehad. Maar wel een schoon geweten, want dat vervuilde ik in het 16de en tevens laatste uur van de feestelijkheden.
Ze schonken geen buitenlands gedestilleerd en ik snakte naar Baileys. Na veel bier afgewisseld met wijn en champagne, was het vlees zwak geworden en zwichtte ik voor dit mierzoete wijvendrankje. Mijn reputatie als stoere vrouw heb ik dus ook al niet hoog kunnen houden. Al maakte het stelen van de fles Baileys een hoop goed wat dat aangaat. Of ik onverdeeld gelukkig ben met de reputatie die een dergelijk optreden met zich meebrengt, weet ik alleen niet.
Hoe dan ook, op de dakrand van het statige landhuis met uitzicht over de veluwezoom bij nacht maakten wij de fles meester. Er zat niet bijzonder veel meer in, maar dat doet er helaas niet toe. Zonder gêne rolden we ons bed in en stonden we 's ochtends bij het ontbijt dapper in het gezicht van de barman te kijken die op het moment des onheils in goed vertrouwen even was gaan pissen.
Ondanks mijn door de kater ingegeven verlaagde bewustzijn, werd mijn geweten die middag toch nog wakker. Tot vier uur moest ik wachten om in de zondagsuper een nieuwe fles te halen. Om vijf uur reed ik het landgoed weer op. Schoorvoetend trad ik naar binnen met mijn hoofd naar de overigens prachtige vloer gericht. Met zachte stem bood ik de fles aan de goede man aan om vervolgens met slechts een vluchtige blik terug naar mijn auto te strompelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten