Jordanie 2012

Zes luttele uren verder
en ineens is alles anders

Was eerst nog alles nat en grijs
Nu is de lucht strakblauw en schijnt de zon onbedaarlijk hard
Asfalt heeft plaats gemaakt voor zand
Alcohol voor water
En vlaktes voor reusachtige bergen
De temperatuur is 30 graden gestegen
En mijn wangen kleuren rood
Ik bloos niet
Al heerst er hier meer schaamte
De onverschilligheid is verdwenen
De mensen hier zijn vriendelijk en hulpvaardig

Voor mijn brein is het allemaal iets te snel gegaan
Die kan niet reizen met het vliegtuig
Maar mijn lijf wel en dus moest het brein maar mee
Nu holt het achter de feiten aan
Schikt het zich, voegt en plooit het zich
Terwijl het liever met de trein was gegaan

Sta op, sta op!

Sta op! Sta op! riep Duimelot
Eerst nog wat dromen gaapte likkepot
Over een bed vol veren mijmerde Langejan
En nooit meer vroeg op verzuchte Ringeling
Op weg naar dromenland was 't Kleine Ding

Snurken

Ik kan daar niet tegen

De ritmiek

Het geluid

Het zachter worden, de hoop

En dan toch weer het aanzwellen

Verschrikkelijk!

Er zijn weinig dingen waar ik zo slecht tegen kan

En waar ik ook ontzettend boos van word

Een anekdote:

In de bus op weg naar Spanje

Samen met mijn mama

Voor de bruiloft van haar broer

Ik ben 13 jaar

We moeten ook slapen in de bus

Er zit een ouder stel naast ons

En hij...snurkt...de HELE...nacht!

Ik vlieg tegen de ramen op

Prop van alles in mijn oren om het maar niet te hoeven horen

Maar het mag niet baten

Mama weerhoudt mij van fysieke aanvallen op de man

De nacht duurt lang

Maar uiteindelijk ontwaakt hij dan

Zijn vrouw vraagt hem of hij een beetje heeft kunnen slapen

En wat zegt deze meneer

Bloedserieus:

"Nee, geen oog dicht gedaan!

Ik kon mijn benen niet kwijt."

Er was geen houden meer aan

Zelfs mama's spierballen waren niet opgewassen 

tegen mijn weerzinwekkende woede

Dus vannacht lag ik zo eens te denken

Dan bof ik toch maar

met een vent die niet snurkt :)