In een land hier heel dichtbij
Woonden eens twee hele gewone mensen
Mooi waren ze geen van beiden
Niet dat ze pukkels hadden
misvormde gezichten of
wanstaltige lijven
Er was alleen niks aan
Niks dat je aandacht vasthield
Zij leefden hun leven
Zonder vallen en opstaan
In een niet erg uitgesproken huis
van normaal formaat
en met weinig opsmuk
In een onopvallende buurt
met nietszeggende buren
Ze hadden geen kinderen
En dat was ook maar beter zo
Want niet lang daarna
gingen ze alsnog uit elkaar
Zonder ooit iets gedeeld te hebben
Niemand had het over ze
En interessant genoeg voor een sprookje waren zij niet
Zo leefden zij
Gescheiden van elkaar
Nog lang en
Gedachteloos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten