Touwtje van worstjes

Een bejaard, krom vrouwtje
Loopt met haar hondje
Over straat
Ze laat hem uit
Aan een touwtje
Een touwtje van worstjes

Een stokoude man
Rijdt met zijn scootmobiel
Over de crossbaan
En lacht
Omdat het leven leeft
En nog lang niet ten einde is

Saai sprookje

In een land hier heel dichtbij
Woonden eens twee hele gewone mensen
Mooi waren ze geen van beiden
Niet dat ze pukkels hadden
misvormde gezichten of
wanstaltige lijven
Er was alleen niks aan
Niks dat je aandacht vasthield
Zij leefden hun leven
Zonder vallen en opstaan
In een niet erg uitgesproken huis
van normaal formaat
en met weinig opsmuk
In een onopvallende buurt
met nietszeggende buren
Ze hadden geen kinderen
En dat was ook maar beter zo
Want niet lang daarna
gingen ze alsnog uit elkaar
Zonder ooit iets gedeeld te hebben
Niemand had het over ze
En interessant genoeg voor een sprookje waren zij niet
Zo leefden zij
Gescheiden van elkaar
Nog lang en
Gedachteloos

Terugvordering

Teruggeven zeg ik je
Nu!
Het is van mij
Mijn hart
Wat dacht je? Hè?
Dat je het zomaar voor jezelf kon houden
Natuurlijk niet
Oen!
Sommige dingen krijg je nooit helemaal
Alleen in bruikleen
'Bij misbruik volgt terugvordering'
Ho ho, niet verstoppen ineens
Ik vind em toch wel terug
Hij klopt nogsteeds
En waag het eens
Hem nu tegen de grond te kwakken
Dat doe je maar mooi met je eigen hart
tsss
Uilskuiken dat je bent.

Proefpersoon

Hij zag eruit als een proefpersoon
Iemand die niet leefde
Niet echt
Iemand die alles best vond
Volledig was lamgelegd

Hij protesteerde niet
Mopperde niet
Een kniesoor die daarop let
En dat deed dus ook niemand
Eenzaamheid op een driekamerflat