Say cheese

Vanuit ieder mogelijk perspectief
Maakt zij foto’s van haar kroost
Het zal de eerste zijn

Haar imposante achterwerk komt steeds naderbij
Gehuld in niets anders
Dan een te klein doch fleurig bikinibroekje

Ik deins achteruit
Bang dat die billen
Zich midden op mijn neus neerzetten

Prompt valt ze
Niet op mijn neus
Maar op mijn schenen

Als van een glijbaan
Roetsjt zij naar beneden
En komt tot stilstand op mijn tenen

Huilen om nix

Ik huil om nix
Maar dat hoort natuurlijk niet
Huilen zonder opgaaf van reden is ons niet gewoon
Veel beter is het
Je niet te laten kennen
Je even te verbijten
Om vervolgens vrolijk door te gaan
Heeft niemand in de gaten
Val je niemand lastig ook
Wanneer dit je gelukt
Heet je dapper te zijn
Dan ben je sterk
En mag je trots wezen op jezelf

Damien

"HALLO!"

De decibellen aan geluid vliegen de klanten in het kleine bakkerijtje op de hoek om de oren. Het joch dat ze voortbrengt heeft zich inmiddels op lompe wijze tussen de vele benen door een weg naar voren gebaand.

Aan de vitrine vol frivool uitziende gebakjes, handgemaakte petit-fours, truffels en koekjes tekent hij eerst met zijn tong een golf op de ruit, waarna hij zijn geschreeuw hervat. "IK WIL WARME AA!"

De bakkerij - die met aanvullende producten als AA-drank het hoofd boven water tracht te houden - heeft de flesjes voor het raam staan waar de zon op schijnt (als die schijnt).

Moeder probeert zoonlief met een halve - opvoedkundig weinig imposante - zin duidelijk te maken dat ze nog niet aan de beurt zijn, maar Damien heeft zijn flesje al te pakken en terwijl hij het dopje eraf schroeft, gilt hij: "IK WIL HET NU!"

Damien vindt een van de twee mevrouwen van de bakkerij erg aardig, dus als zij even naar achter is, roept hij: "WAAR IS MIJN VRIENDJE NOU?"

Moeder kijkt trots om zich heen, ze is zichtbaar geëmotioneerd over de wijze waarop haar zoon - klein als hij nog is - zijn reeds ruim ontwikkelde sociale vaardigheden etaleert.

Van achter in de bakkerij horen we opnieuw gekrijs: "OH, HIER BEN JE. WAT BEN JE AAN HET DOEN DAN? KOM NOU MEEHEE", waarna wij Damien de winkel weer in zien komen, terwijl hij zijn grote vriendin achter zich aantrekt.

"ZIJN WE NOU AAN DE BEURT?" Hij heeft vijf bonnetjes afgescheurd, dus je zou zeggen dat een van die nummertjes hem na al dat wachten inmiddels toch wel recht zou geven zijn bestelling te doen.

"Jongedame?...Jongedame?" Het aardige stemgeluid van de mevrouw van de bakkerij komt maar nauwelijks boven het geroffel van de drummende vuistjes van Damien uit. Ik schrik op, ze heeft het tegen mij. "Bent u nog iets vergeten of had u nog iets willen bestellen?" Door alle commotie ben ik vergeten de bakkerij te verlaten en sta ik met vier verse, reeds betaalde broodjes in mijn hand bij de deur achterom te kijken.

Ik schat hem een jaar of 4...hoogstens!

Married, one kid

"Yes married, one kid".
Ik heb helemaal geen kinderen, maar het is geen doen om met een kinderloze status rustig door dit Turkse dorpje te laveren. Mijn zus heeft er twee en is zo lief mij er daarom één van haar te leen te geven. Zij het louter voor het verhaal, daarover zijn onze afspraken helder. Om de geloofwaardigheid kracht bij te zetten, heb ik voor de gelegenheid een foto van haar jongste gekregen. Deze kan ik de hardnekkige doorzetters onder de neus drukken in een poging ze alsnog af te poeieren.

De naam van mijn imaginaire echtgenoot is ontleend aan onze broer. Om niet door de mand te vallen, is het verstandig het verhaal immers zo dicht mogelijk bij huis te houden. Dat dit een nogal incestueus concept oplevert, nemen wij op de koop toe en de rest...weet toch van niks ;-)

Even voor de duidelijkheid, wij hebben ons niet direct bij aankomst in deze leugen gestort. Vol goede moed zijn wij begonnen met het verhaal dat wij eigenlijk bijzonder saai zijn. Diep van binnen, achter de façade van onze maagdelijke schoonheid en frivole expressie. Dit ging er natuurlijk niet in, wellicht ook wat naïef van ons om dat te denken.

Onze tweede optie was wat dat betreft beter doordacht. 'Eerlijk zijn'! Het lijkt zo simpel, siert de mens en duurt bovendien het langst. Juist dit laatste trachtten wij echter te voorkomen. Na de boodschap dat wij hier zijn om te slapen en geen interesse hebben om met één van hen het bed te delen, leken wij er inderdaad niet direct minder aantrekkelijk op te worden.

Daar bot en onaardig doen of mensen wegduwen voor ons geen optie is, restte ons slechts één uitweg: het leugentje om bestwil! In het volste vertrouwen dat dit juist in een samenleving als de Turkse respect afdwingt, zetten wij de autoriteit van man en gezin in. Helaas blijkt ook dit niet aan te slaan, een beetje man zou immers van zijn levensdagen niet toestaan dat zijn kuize vrouw en tevens moeder van zijn kinderen met een andere gehuwde dame alleen op reis gaat.

Ten einde raad struinen wij daarom momenteel de markt af op zoek naar een mooie burka om ons malse hapje veilig in te hullen en van onze welverdiende rust te gaan genieten!

Vuurwerk

Is het u wel eens opgevallen dat wanneer u naar vuurwerk staat te kijken u altijd op de beste plek lijkt te staan? Met u als stralend middelpunt komen de gekleurde, flikkerende vuurvliegjes altijd precies uw kant op. Heerlijk toch om voor de verandering eens op exact het juíste moment op de juíste plek te zijn. Voor zolang het duurt, voelt u zich ontzettend belangrijk en dat doet ieder mens soms even goed. Voor een ieder die zich klote of alleen voelt, luidt daarom mijn devies: kijk op naar den hemel en geniet van een spectaculaire wereld met jou in de hoofdrol.

Ouwe zeur

Even tussen ons
Zeurt u wel eens?
Kunt u beter niet doen, immers
Wel beschouwd...
Wat heeft u eraan?
Wat brengt het u?
Geluk? Liefde?
Of bevrijdt het u van uw klachten misschien?
En mocht dat zo zijn
Dan kunt u uzelf afvragen of het zeuren dan wel nodig was
Want blijkbaar was het heel zo ernstig niet.

zou

Dan zou hij met zijn kin op het randje van het bed
naar me hebben zitten kijken
Zijn hoofd een beetje scheef
Steunend op een elleboog
Geduldig wachtend op mijn ontwaken

Dan zou hij vrolijk fluisterend
in mijn oor hebben gezongen
Van Falderie en Faldera
Mijn hoofd zachtjes vasthoudend
Met zijn beide kleine handen

Dan zou hij me kusjes zijn gaan geven
Niet zomaar kusjes
Verjaarskusjes
Die smolten op mijn tong, zo zoet

Dan zou daar al een slinger hebben gehangen
En pardoes een piepklein pakje op mijn schoot
Confetti op mijn hoofd
En hij maar lachen
Naar mij
En ik naar hem