Daarnet één voor één keurig geteld. Het zijn er twee-en-veertig om precies te zijn. Twee-en-veertig illegale gaten in de muren en het plafond van mijn huurwoning. Toen we ze boorden, dachten we “dat zien we tegen die tijd wel”. Tegen die tijd is vandaag.
Schijnbaar onzichtbaar strompelde ik met mijn nummertje 8 achter nummertje 2 en de huidige bewoner de woning door. Waarom ik hier überhaupt was, leek niemand te begrijpen en dat was reden genoeg me links te laten liggen. Ze hadden me gewaarschuwd door flink hun best te doen mij te ontmoedigen om langs te komen voor bezichtiging. Het had immers toch geen enkele zin. De woning was te mooi om door nummer 8 van de lijst bewoond te gaan worden.
Noem het koppig, noem het naïef. Ik geloof in illusie.
En dat is maar goed ook.
Vanaf 8 augustus ben ik de blije nieuwe eigenaar van een prachtig heus huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten