Een vooruitziende blik, dat privé zwembad. Ik had het gereserveerd op mijn diepste lockdown-punt, toen het chagrijn van me afdroop. In plaats van excuses te maken aan de mensen in mijn huis, boekte ik deze vakantie. We zwommen alsof ons leven er vanaf hing en op een bepaalde manier was dat ook zo, want onze jongste zoon bleek direct na aankomst positief te testen. Het zwembad was onze redding.
Al bleek vandaag ineens dat onze zoon van zes er niet in gezwommen had. Dat had hij in geuren en kleuren verteld aan de moeder van een vriendje. 'Het zat helemaal vol met hondenharen,' had hij gezegd. Hij had er smerige gezichten bij getrokken en mimend met zijn handen die haren uit het water getrokken en voor haar neus gehouden. De moeder vond het wel wat vreemd, want ze had foto's gezien waarop hij in het water lag.
Zijn vader en ik verschoten er niet van. Onze zoon vertelt wel vaker rare verhalen. Zo haalde ik hem een tijdje geleden op van een speeldate en hoorde ik van de oppas dat ze had begrepen dat mijn partner zo vreselijk dik is. Onze zoon had bloemrijk verteld hoe zijn vader hele dagen op de bank hangt, grote bak snoep op schoot en verder lekker niks doen. Soms een puzzeltje, wat dan wel weer klopt.
Misschien is het zijn manier om het chagrijn van zich af te schudden. De fantasie inschakelen en dan prinsheerlijk genieten van de reacties die dat opwekt.
Heimelijk geniet ik met hem mee.
