kwam en ging eerst Juriaan, de hulpvaardige student
kwamen en gingen Jesse en zijn oma: 'hij is altijd zo handig'
en kwam en ging de man met de hond
(die weer weg moest van mijn dochter)
maar Peter
die kwam
en die ging niet meer.
De kwestie die voorlag: Twee fietsen, vastgeketend aan elkaar en aan het hek. Twee kinderen, moegestreden na een middagje picknicken, rennen en zwemmen. Eén moeder, die haar fietssleutel ziet verdwijnen tussen de gleuven van een massief, stalen bankje. Met z'n drieën liggen we er plat bovenop te kijken, door het kijkgat van onze kluis.
We zoeken stokken en zonder enige hoop op resultaat, ga ik prutsen. Voorzichtig tracht ik het ringetje aan de stok te rijgen en naar boven te wippen. Mensen schieten te hulp en geven weer op. En dan staat daar die vrolijke mens met zijn zomerstrohoed en bijpassende gele blouse. Zijn opgewekte lach verraadt zijn enthousiasme over de tegenwind die ons getroffen heeft. De rafels aan de zijkant van zijn witte broek wapperen vrolijk mee.
We spelen samen het spel
als bij een grijpautomaat op de kermis
het lijkt zo makkelijk maar
het lukt steeds nét niet
nog een geluk dat niet iedere poging ons een euro kost.
'Nee, dat gaat niet,' Peter fronst en ik vermoed dat dit het einde is van zijn ijver, maar ik heb het mis. Peter daalt de lange trap af richting Spiegelwaal. 'Daar staat nog een oude fiets.' Hij komt terug met twee spaken. Drie kwartier zijn we samen bezig, Peter en ik. Als twee gekwelde gokverslaafden.
Mijn zoon moedigt hem aan: 'Als het lukt, ben je de held van deze dag.'
Waarop Peter zegt dat het puur egoïsme is
maar dat is het niet
het is lief
en ridderlijk
en attent
en charmant
en ik maak een diepe buiging
voor Peter en zijn heldendaad.
