In woorden gevangen

Ik voel me zo...
...'bedremmeld?'
nee
'ontgoocheld?'
nee!
'dom?'
NEE
'moe?'
...zucht...
'onstuimig verbolgen, doch zinnelijk verlost?'
Uh, ja, hoe weet jij dat nou?

Brief

Ik schreef een brief
Hij voer met de wind mee
De woorden vlogen
Er aan alle kanten uit
'Luister' fladderde naar links
'Belangrijk' snelde naar boven
Zo recht de hemel in
Terwijl 'geluk' rechtsaf ging
En 'eenzaamheid' zichzelf te gronde richtte

Treffend

Behoedzaam loop ik tussen de poortjes door, die vervolgens flink hard en met zwaailichten beginnen te loeien.
Ik doe zo normaal mogelijk.
Alsof ik niets gestolen heb.
Draai me om en zet vervolgens een paar stapjes terug de winkel in.
Zodat niemand maar denkt dat ik er vandoor wil gaan.
Ik vis eerst de bon uit mijn tas en dan het zojuist aangeschafte product.
De mevrouw van de winkel zegt losjes:
"Ga je af?"
En terwijl ik zo achter haar aanloop naar de balie denk ik:
"ja, dat is nou nog eens treffend geformuleerd"