Compliment

"Ik vind de opgewektheid in je ogen zo leuk"
dat is wat hij tegen me zei en ik voelde me gevleid
want het is een compliment en het is altijd leuk om complimenten te krijgen.

Ik keek hem aan en hij had een leuk gezicht.
Toch besloot ik dat het beter was niet naar dat leuke gezicht te lachen.
In plaats daarvan zei ik hem dat ik er niet van hield om in een goed huwelijk te stoken.
Het bleef stil en schuldbewust keek hij me aan
"Nee" zei ik, "ook niet in een slecht huwelijk nee".

Ja, ik wil

Hij wil met haar trouwen
Niets liever dan dat
Maar zij ligt in coma, al jaren
en kan haar ja-woord niet geven
Hij gaat op zijn knieën
heeft ringen en al,
liefkozende woorden
Het is maar een vraag
en wie zwijgt, stemt toch toe?
Teder pakt hij haar hand
Zij opent haar ogen, maar ziet niets
Dat is wat ze zeggen
dat zij niet hoort, noch voelt
ook niet voor hem
niet meer

Meningsverschil

Zij zei dat het zo was
"zo is het nou eenmaal"
Maar dat kon ze helemaal niet weten
En dus sprak hij haar tegen
"volgens mij hoeft dat niet per se zo te zijn"
Zoals verwacht
viel dat niet in goede aarde
Met een behendige sprong zat zij op de kast en schreeuwde:
"maar ik weet het zeker!!"
"dat denkt ze", dacht hij

Do try this at home

Op de eerste dag van de lente sneeuwt het.
Grote, witte vlokken dwarrelen door de lucht en vormen zich tot maagdelijke toupetjes op de hoofden van kale mannen. Ik zit met beslagen bril op mijn fiets en zie eruit als een geboggeld michelinmannetje. Over mijn dikke winterse houtje touwtje jas, draag ik allereerst een dikke, wiebelige tas en daaroverheen een poncho. In mijn schoot blijft de sneeuw geduldig liggen. Wachtend op de sneeuwbal die ik zodadelijk in elkaar zal vouwen.

Het is waternat, ik zie geen hand voor ogen en als dan mijn ketting eraf loopt, heb ik toch eigenlijk alle reden om eens flink chagrijnig te worden zou je zeggen. Een passerende lotgenoot, redt mij echter van deze ondergang. Tierend en scheldend fietst hij in pure razernij voorbij en dat roept iets vrolijks op. Sterker nog, het zet mij ertoe aan het volgende experimentje uit te voeren: Blij kijken in slecht weer!

Het valt niet mee, want vlokken vliegen je in de ogen als je ze niet dichtknijpt, zelfs een bril helpt daar niet tegen. En je lach schalt niet lekker daar zij weggevaagd wordt door het ruisen van de wind. Ook moet je je krachten bundelen om je te wapenen tegen de grillen van de natuur, hoeveel houd je dan nog helemaal over voor nevenactiviteiten?

Maar voor één gat ben ik niet te vangen en dus zet ik een muziekje op in mijn hoofd en neurie mee. De inspanning loont, het werkt door op mijn gemoed. Het getik op mijn plastic muts laat mij wegdromen naar een knus tentje op een stille Franse camping, alwaar ik laag doch droog met een boek van Ronja de Roversdochter op mijn slaapzak lig terwijl het liedje rustig door speelt. Dat deze associatie überhaupt bij me opkomt in de godvergeten zoveelste bui deze week komt zonder twijfel door mijn inspanningen om te blijven lachen.

Do try this at home!

Nachtmerrie

Vannacht had ik een nachtmerrie
Een goeie 'gouwe ouwe' zou je kunnen zeggen
Alhoewel...
oud kan ik wel onderschrijven, maar of hij ook goud waard was?

Ik werd wakker met het angstzweet op mijn lijf
durfde me nauwelijks nog te bewegen
bang dat de man onder mijn bed het merken zou
en toe zou slaan
alsof hij daar geduldig zou blijven wachten tot ik eindelijk eens wakker werd
alsof hij daar uberhaupt na binnenkomst onder zou kruipen,
niet echt een aantrekkelijke uitgangspositie
maargoed je weet nooit hoe een koe een haas vangt

Zulke angst had ik sinds mijn kindertijd niet meer gevoeld
en toen bedacht ik me
hoe Godsgruwelijk bang we als kind eigenlijk jarenlang voor dingen zijn geweest
en hoe dapper we met z'n allen waren door die angsten steeds opnieuw weer aan te gaan
daar kan menig volwassene toch een puntje aan zuigen